افراطى است يا تفريطى يعنى توهين و هتك حرمت دارد ، ما طنز مطلوب و آرمان را در نظر مىگيريم . از كليه آيات و روايات و مطالب حضرت عالى چنين استنباط مىشود كه يك طنزپرداز متعهد و غيرتمند در مسايل دينى بايد از افراط و تفريطها ، مقارنات حرام ، اهانتها و تحقيرها و تمسخرها نسبت به مؤمنين خوددارى كند و از بىادبىها در طنز پرهيز كند و طنز او بايد هدفمند ، قانونمند و به دور از آلودگى باشد . طنز آور ما بايد مخاطب شناسى ، زبان شناسى ، روان شناسى ، جامعه شناسى قوى داشته باشد و در نهايت وظيفهء طنز پرداز معاصر اين است كه با رعايت همه مسايل شرعى و حفظ حدود الهى طنزش را ارائه بدهد و در طنز به صلاح و اصلاح توجه كند و از فساد و افساد سخت بپرهيزد ، نظر حضرت عالى در بارهء اين استنباط چيست ؟ !
پاسخ - همان طور كه از مجموع مطالب به عنوان پاسخ به سؤالات مطرح كردم ، بر مىآيد كه اين يك دريافت صحيحى است . اين تحقيق را به اين مطلب اضافه كنيم كه اگر مورد طنز اشخاص مبهم نه اشخاص كلى براى گروه ، مثلا گروه بازار طورى نباشد كه اگر خود گوينده عضو يك بازار باشد و اين مطلب را بفهمد و به جهت اهانت آزرده خاطر گردد در صورتى كه لهو و لعب هم نباشد مخصوصا چون الفاظ هم قراردادى است .
سؤال - لطفا بفرماييد كه استفاده از طنز براى انتقاد و هشدار به مسئولين و اشخاصى كه به وظايف خود عمل نمىكنند و احيانا سوء مديريتها و تبعيضها در كارهايشان دارند چه حكمى دارد ؟ آيا در اين صورت مىتوان گفت طنز با اين انگيزه حلال است ؟
پاسخ - بلى ، چون قبحش را ذاتى نمىدانيم به نظر مىآيد اشكال نداشته باشد همين كه نتيجه عكس ندهد عيبى ندارد . اما مورد را خيلى بايد با دقّت بررسى كرد .

338