نام کتاب : رسائل فقهى ( فارسي ) نویسنده : محمد تقي جعفري جلد : 1 صفحه : 339
سؤال - موارد و مصاديق و انگيزهها و موارد را در طنز بايد مورد كارشناسى قرار داد و صلاح و فساد را در موارد طنز بايد از طريق كارشناسى روشن كرد . در طنز بايد موضوع شناسى شود كه اگر ببينيم واقعا آن هدفى كه داريم صلاح و اصلاح است و به آن مىرسيم يا نه ؟ اين فساد را مىشود از بين برد يا نه و راهى هم به جز طنز نداشته باشيم ، در اين صورت آيا طنز حلال و گاهى واجب است ؟ پاسخ - بلى ، كاملا صحيح است . سؤال - لطفا بفرماييد كه آيا به تصوير كشيدن اعمال و گفتار زندگى روز مرّهء افراد و اشخاص بدون اطلاع آنان از اين كه در معرض ديد عموم قرار دارند جهت انتقاد و طرح رفتارها و اعمال ناهنجار و عادت ناپسند آنها جايز است يا نه ؟ فرض كنيد در خيابان خانمى حجاب مناسبى ندارد ، يا افراد ولگرد كه مظاهر طاغوت در آنها مشاهده مىشود اينها را با دوربين مخفى در عنوان طنز قرار بدهيم . لطفا بفرماييد آيا اين اشكال دارد يا نه ؟ پاسخ - اين مسأله با يك توضيح به نظر مىرسد اشكال نداشته باشد ، به اين شرط كه به آن مردم بفهماند ما از روى عداوت يا اهانت بر خود ذات شما اين كار را نمىكنيم ، شما از آن جهت كه انسانيد بر ما خيلى محترميد ، ما اين كار را كه مىكنيم مثلا اين عكس را نشان مىدهيم حتى براى نشان دادن قبحش براى خود شما هست ، با اين طنز مىخواهيم شما را به « خود واقعى » شما و تفاوت آن را با « خود حيوانى » كه داريد متوجه سازيم و از رذايل اخلاقى به فضايل انسانى بكشانيم به طورى كه بفهمد شخص او مطرح نيست و احساس نكند كه شما با او يك عداوت بخصوصى داريد .
339
نام کتاب : رسائل فقهى ( فارسي ) نویسنده : محمد تقي جعفري جلد : 1 صفحه : 339