إسم الكتاب : دوازده رسالهء فقهى دربارهء نماز جمعه از روزگار صفوى ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 776)

است كه واجب نيست بر همه كس تأسّى به آن حضرت در امامت ، پس وجوب تأسّى در اين خصوصيت ساقط شده ، و امّا وجوب تأسى در اصل نماز پس ثابت است و دليلى نيست بر سقوط آن .
مىگوييم كه در اين مقام دو فعل جدا از يكديگر نيست كه از اينكه وجوب تأسى در يكى ساقط شود لازم نيايد سقوط آن در ديگرى ، بلكه يك فعل خاصى است ، و عدم وجوب تأسى در آن مشخص است و حكم به وجوب اصل فعل بى آن خصوصيت بعنوان ديگر محتاج است به دليل ديگر ، و وجوب تأسّى دلالت بر آن ندارد .
اگر گويند كه آن حضرت صلَّى اللَّه عليه و آله روز جمعه ظهر چهار ركعتى نمىگزارد ، پس بر ما نيز واجب باشد تأسّى در آن .
مىگوييم كه بر تقدير تسليم وجوب چنين تأسى ، مشخص است كه نگزاردن آن حضرت ظهر را جهت وجوب گزاردن جمعه بود ، و جمعه بعنوانى كه واجب بود بر آن حضرت واجب نيست بر ما به اتفاق . پس سقوط ظهر از ما وجهى ندارد ، با آنكه اين معارض است به اينكه آن حضرت صلَّى اللَّه عليه و آله هرگز نمىگزارد جمعه را بعنوان اقتدا به ديگرى پس بر ما واجب باشد تأسى در آن .
پس معلوم شد كه تمسك به تأسى در اين مسأله معقول نيست ، اينها همه با قطع نظر است از اجماع و دلايل ديگر كه مذكور شد بر عدم وجوب عينى .
و امّا بعد از تمسّك به آنها پس ظاهر است كه تأسى در اين فعل واجب نيست ، و آن از افعالى است كه معلوم شده اختصاص آنها به آن حضرت صلَّى اللَّه عليه و آله و عدم شركت جمهور امّت در آن . ديگر استدلال كرده‌اند به استصحاب ؛ چه وجوب عينى جمعه در زمان حضور ثابت بود پس به حكم استصحاب بايد كه در زمان غيبت نيز ثابت باشد . و فساد اين ظاهر است ؛ چه وجوبى كه در زمان حضور ثابت است وجوب با امام يا نايب اوست ، و اين در همه ازمان ثابت است ، چنان كه از تتبع كلمات علما ظاهر مىشود ، پس بنابر اين استدلال توان كرد به استصحاب بر عدم وجوب عينى در زمان غيبت چنان كه اشاره به آن كرديم در فصل دويم ، نه بر وجوب آن .
اين است آنچه به نظر رسد از دلايل قول به وجوب عينى و به حمد الله ضعف آنها تمام به وضوح پيوست .
و الصلاة و السلام على خاتم الرسالة و آله اولى الهداية و الدلالة . [1]

[1] تمّ بعون الله على يدى المفتاق إلى الله الغنى محمد الشهير بالمهدى عفى عنه في 1118 . و در كنار نسخه مرعشى ش 4403 نوشته شده بود : لقد غرب شمس مصنّفه نور الله تربته و اعلى فى علَّيين رتبته في ليلة احد ، ثانى شهر رمضان المبارك سنة 1122 ، نسألك اللهم أن يحشرنى معه بحرمة محمد و آله اجمعين »

771