نماز دو ركعتى بر كمتر از پنج نفر امام زمان و چهار كس ديگر . و ظاهر از امام نيز در اين حديث امام معصوم است و به قرينه هاى سابق نيز احتمال ديگرى ندارد .
قال « و در كتاب كافى و تهذيب تا آن جا كه گفته « به قرينه هاى سابق نيز احتمال ديگرى ندارد » . اقول : جواب امثال اين ظاهر باشد .
و نيز بر اختصاصش به معصوم دلالت دارد كلام حضرت امام زين العابدين عليه السّلام در دعاى روز عيد اضحى و روز جمعه در صحيفهء كامله آن جا كه فرموده : أللهم إنّ هذا المقام لخلفائك و أصفيائك و مواضع أمنائك فى الدرجة الرفيعة الَّتى اختصصتهم بها قد ابتزّوها ؛ [1] يعنى بار خدايا ! به درستى كه اين مكان يعنى امامت نماز عيد و جمعه كردن و خطبه خواندن از براى جانشينان پيغمبر و برگزيده هاى تو است و جاهاى امينان و معتمدان تو است در پايهء بلندى كه مخصوص گردانيده‌اى تو ايشان را به آن ، و به تحقيق كه ربوده‌اند آن را و غصب نموده‌اند .
قال و نيز بر اختصاصش دلالت دارد كلام حضرت امام زين العابدين عليه السّلام در دعاى روز عيد اضحى و روز جمعه در صحيفهء كامله تا آن جا كه فرموده : اللَّهم إنّ هذا المقام لخلفائك و أصفيائك و مواضع أمنائك فى الدّرجة الرفيعة الَّتى اخصصتهم بها قدا ابتزّوها ؛ يعنى بار خدايا به درستى كه اين مقام يعنى امامت نماز عيد و جمعه كردن و خطبه خواندن از براى جانشينان پيغمبر و برگزيده هاى تست و جاهاى امينان و معتمدان تست در پايهء بلندى كه مخصوص گردانيده‌اى تو ايشان را به آن ؛ و به تحقيق كه ربوده‌اند از او و غصب نموده‌اند . اقول : اصل اين مقام از آن حضرت است به اين معنى كه در جايى كه ايشان باشند ديگرى را نمىرسد كه امامت جمعه كند ؛ و كلام حضرت شكوه است از آنها كه جاى ايشان را غصب كرده ، تمكين ايشان نمىكردند . و عبارت دلالت ندارد بر آن كه هيچ وقتى و در هيچ جايى غير خلفا كسى امامت نتواند كرد . و ايضا ممكن است كه اصفيا و امنا شامل خواص شيعيان باشد .
و از اين جاست كه در من لا يحضره الفقيه از امام محمد باقر عليه السّلام روايت شده كه فرموده : ما من عيد للمسلمين أضحى و لا فطر إلَّا و هو يجدّد فيه لآل محمد حزنا . قيل : و لم ذلك ؟ قال :
لأنّهم يرون حقّهم فى يد غيرهم ؛ [2] يعنى هيچ عيدى نيست كه تازه نشود در آن از براى آل محمد صلَّى اللَّه عليه و آله اندوهى از براى آن كه مىبينند حق خود را دست ديگران . و در تهذيب نيز به همين مضمون از آن حضرت روايت شده و علامه در كتاب منتهى روايت كرده از رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله

[1] مصباح المتهجد ، ص 371
[2] الكافى ، ج 4 ، ص 169 ؛ من لا يحضره الفقيه ، ج 1 ، ص 511

276