يادآور مىشود كه تاكنون مثار هيچ فتنه و اختلافى نشده است ! آنگاه رأى سوم ؛ يعنى قول به حرمت اقامهء جمعه در عصر غيبت را مورد انتقاد قرار مىدهد و اولين دليل آنها - وجود امام و يا نايب او - را كه طبعا مورد قبول او نيست از اساس منتفى دانسته و بر فرض تسليم ، همان رأى محقق كركى ( فقيه در زمان غيبت نيابت عام دارد ) را راه حل قضيه قلمداد مىكند ( ص 54 ) . سپس بقيهء ادلهء طرفداران اين نظريه را به شيوهء مخصوص خود پاسخ مىدهد .
وى در آخرين قسمت رسالهء خود تحت عنوان « ختم و نصيحة » رواياتى دربارهء نماز جمعه و فضيلت آن نقل كرده و به ويژه صلاة وسطى را با نماز جمعه يكى مىداند . فيض كه از اين رساله فراوان نقل كرده ، اين خاتمه را عينا در كتاب شهاب ثاقب درج كرده است .
شهيد ، تأليف اين رساله را در ربيع الأول سال 962 به پايان رسانده است .
از شهيد ، رسالهء كوچك ديگرى تحت عنوان الحثّ على صلاة الجمعه در دست است كه در آن ، همانند رسالهء فوق ، روايات مربوط به نماز جمعه و فضيلت آن را آورده است . [1] لازم به تذكر است كه شيخ حسن فرزند محقق كركى ، رساله‌اى در رد بر رسالهء صلاة الجمعة شهيد نوشت كه در واقع ، دفاع از رسالهء پدرش يعنى محقق كركى بود . وى در اين رساله از شهيد با عنوان « بعض الفائزين بدرجة الشهادة » ياد كرده است .
13 - گزارش رسالهء نماز جمعه فيض كاشانى رسالهء شهاب ثاقب ، از رساله هاى معروفى است كه در وجوب نماز جمعه نوشته شده و از آن جا كه فيض كاشانى ( م 1091 ) روى انديشه هاى فقيهى برخى از متأخرين از خود تأثير داشته ، رساله اش اهميت خاصى يافته است . با اين حال بعدها ، مجتهدانى چون وحيد بهبهانى آراى وى را نپذيرفته و به ويژه صاحب جواهر ، در انكار آراى او تا آن جا پيش رفت كه كتاب شهاب ثاقب فيض را در شمار كتب ضلال آورد . [2] وى او و شهيد ثانى را متهم كرد كه بى جهت در وجوب عينى نماز جمعه اصرار ورزيده‌اند . در اينجا مرورى بر رسالهء فيض خواهيم داشت .
فيض كاشانى در آغاز رسالهء خود ، با بديهى دانستن حكم وجوب مىنويسد : تنها تعدادى از اصحاب رأى و اجتهاد اين نماز را مشروط به حضور امام و نايب خاص يا عام او دانسته‌اند كه ممكن است در برخى از زمانها ساقط شود ( ص 8 ) . وى پس از طرح مقدمه ،

[1] اين رساله در 5 صفحه ، در مجموعهء 444 در كتابخانهء آية الله مرعشى ( برگ 317 - 315 ) آمده است .
[2] جواهر الكلام ، ج 11 ، ص 178

66