« ثمّ إنّ للوالي خاصّة و بطانة فيهم استيثار و تطاول ، و قلَّة إنصاف في معاملة ، فاحسم مادّة أولئك بقطع أسباب تلك الأحوال و لا تقطعنّ لأحد من حاشيتك و حامّتك قطيعة ، و لا يطمعنّ منك في اعتقاد عقدة تضرّ بمن يليها من النّاس في شرب أو عمل مشترك يحملون مئونته على غيرهم فيكون مهنأ ذلك لهم دونك و عيبه عليك في الدّنيا و الآخرة و ألزم الحقّ من لزمه من القريب و البعيد ، إلى آخر ما كتبه صلوات اللَّه عليه و آله الطَّاهرين [1] » .
[ 4 . اختلاف كلمه بين مردم ] چهارم : از آن قواى ملعونه القاء خلاف فيما بين أمّت و تفريق كلمهء ملت است . و هر چند اصل اين قوّهء خبيثه و اساسش همان جهالت [2] و فعليّت خارجيه اش غالبا به شعبهء استبداد دينى و مقدارى هم به شاه پرستى مستند ، و مستقلَّا در عرض آنها نباشد ، لكن چون تمام استعبادات واقعه در امم سابقه و اين امّت ، به همين تفرّق كلمهء ملَّيّه منتهى و قواى ثلاثهء سابقه به منزلهء مقدّمات آن ، و نتيجهء مطلوبهء از آنها ، همين تفرّق و اختلاف و فى الحقيقة جزء اخير علَّت ، و اصول سابقه

[1] . همان « سپس حكمرانان را نزديكان و درباريانى است كه به خودسرى و گردنكشى و دست درازى و كمى انصاف خو گرفته‌اند ، ريشه و اساس شر آنان را با جدا كردن موجبات آن صفات از بين ببر و به كسى از آنان كه در اطرافت هستند و خويشاوندانت زمينى واگذار مكن و نبايد كسى در تو طمع كند به گرفتن مزرعه و كشتزارى كه به همسايهء آن در آب يا كارى كه مشتركا بايد انجام شود ، ضرر برساند و سختى كار مشترك را به همسايگان تحميل كند ، چنين رفتارى موجب خوشى آنان بوده و عيب و سرزنش آن در دنيا و آخرت نصيب تو است ، و حق را براى آنكه شايسته است اجرا كن چه از نزديكان تو باشد يا از افراد دور و غريبه » .
[2] . س : جهات .

149