إسم الكتاب : ادوار فقه و كيفيت بيان آن ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 505)

يكسره آن مطالب را تحريف مىكنند به دليل جهل و نادانىشان و اشياء را در غير مورد خلاف جهت قرار مىدهند از كمى شناخت و معرفت و جز اينها . ديگرانى هم هستند به عمد و قصد بر ما دروغ مىبندند .
پس كسى كه متصدى امر فتوا مىشود و مبادرت به انتشار رسالهء علميه مىكند ، بايد در علم و تقوا و بينش اسلامى و دور انديشى و نياز جامعه و ديگر جهات لازم نمونه باشد متأسفانه در ميان رساله‌ها نام افرادى مشاهده مىشود كه شرايط و اوصاف مفتى و سابقهء علمى در حوزه‌هاى علمى را نداشته و ندارند و بر اين اساس آن اندازه در بعد علمى در سطح پايين قرار دارند كه از اوليات مبانى فقهى اطلاعى ندارند تا چه رسد به مبانى مهم آن و اين گفتار روايت نيست بلكه درايت است ، در همه ادوار كيفيت بيان فقه فقهاء شيعه تقليد از اين گونه افراد را جائز ندانسته‌اند . مطالب زيادى در اين باره است كه فعلا از نشر آن خوددارى مىشود ، شايد در بحث ادوار اجتهاد به طور مفصل بيان شود .
در دورهء پنجم از ادوار كيفيت بيان فقه اشاره شد ، مرحوم شيخ انصارى ، با آن عظمت علمى و تضلع و تقوا كه طلايه دار دورهء هشتم از ادوار فقه و دورهء پنجم از ادوار كيفيت بيان فقه و دورهء هفتم از ادوار اجتهاد و پيشوا در بعضى از مبانى فقه در ادوار اوليات مبانى فقه بود ، وقتى در مجلسى كه صاحب جواهر در حضور علماء وقت او را براى افتاء و مرجعيت انتخاب مىكند ولى با اين وصف وقتى كه مردم از او فتوا و رسالهء عمليه مىخواهند قبول نمىكند . پاسخ مىدهد : « سعيد العلماء مازندرانى ( بابلى ) از من اعلم است ، او بايد متصدى امر فتوا شود و رساله نشر نمايد . » و در جايى ديگر سوگند ياد مىكند كه براى من زخم خنجر گواراتر است از جواب استفتاء در احكام غير ضرورى ، خواه مستحب باشد خواه مكروه ، و سرانجام كه به موجب اعلميت و اتفاق و اصرار علماى عصر ، بر مسند مرجعيت جهان تشيع نشست ولى هم چنان از تأليف و نشر رسالهء عمليه امتناع ورزيد و به نگاشتن حواشى « نجات العباد » آية الله العظمى شيخ محمد حسن نجفى ( صاحب جواهر ) و نخبهء آية الله العظمى شيخ محمد ابراهيم كرباسى اصفهانى و بغية الطالب آية الله العظمى شيخ جعفر كاشف الغطاء و ديگر فتاواى قدماء اكتفاء نمود و جانب احتياط را از دست نداد و حتى الامكان از افتاء خوددارى مىكرد .
استاد او آية الله العظمى شيخ على كاشف الغطاء و ميرزاى مجدد ، سيد محمد حسن شيرازى و ديگر علماى سلف و نيز بعد از او آخوند خراسانى و غيره . . به همين منوال

298