گرفته است كه در صورت خشك بودن آن دو موجب نجاست نمىشود و حرمت اصل آن اعمال ثابت نشده است .
ثالثا - اگر چه ظاهر نهى حرمت است و از آن به ملازمه ، عدم طهارت كتابى ثابت مىشود ولى نمىتواند عدم طهارت ذاتى را اثبات كند ، زيرا معاوضه دارد با صحيح عبد الله بن سنان : « قال سال ابى عبد الله و انا حاضر انى اعير الذمى ثوبى و انا اعلم انه يشرب الخمر و يأكل لحم الخنزير فيرده على فاغسله قبل ان اصلى فيه . فقال ابو عبد الله صل فيه و لا تغسله من اجل ذلك فانك اعرته إياه و هو طاهر و لم تستيقن انه نجسه » ( وسائل ، ج 2 ، باب 74 از ابواب النجاسات ) راوى مىگويد شخصى از ابو عبد الله سؤال كرد : من پيراهن خود را به كافر ذمى عاريه دادم و مىدانم او شراب مىنوشد و گوشت خوك مىخورد آيا پيش از نماز بايد آن را بشويم ؟ حضرت فرمود : در آن نماز بخوان و لازم نيست آن را بدين جهت بشويى زيرا تو پيراهن را پاك به او دادى و يقين ندارى كه او آن را نجس نموده باشد . بر اين اساس مطابق صناعت فقهى ، بايد از ظاهر امر در روايت پيش كه وجوب شستن آن پيراهن است رفع يد شود و حمل بر استحباب كنيم زيرا خبر عبد الله بن سنان نص در عدم وجوب غسل آن است و آن خبر ظاهر در وجوب و بر اساس قانون حمل ظاهر بر نص حمل بر استحباب مىگردد .
< فهرس الموضوعات > نتيجه استدلالها و نقدها < / فهرس الموضوعات > نتيجه استدلالها و نقدها از مجموع استدلالهايى كه معتقدان به عدم طهارت ذاتى اهل كتاب داشتند و اشكالاتى كه بر آنان وارد ساختيم ، اين نتيجه گرفته مىشود كه ادله آنان قدرت اثبات نجاست ذاتى اهل كتاب را ندارد . و بيش از كراهت يا حرمت به دليل عدم طهارت عارضى را ثابت نمىكند .
با توجه به اين اشكالات است كه گروه ديگرى از فقهاى اماميه قائل به طهارت ذاتى اهل كتاب شده‌اند ، بخصوص كه آنان در زمينه طهارت ذاتى به ادلهء محكمتر و روشنترى دست يافته و بدان استناد جسته‌اند كه اكنون متذكر آن موارد خواهيم شد .
< فهرس الموضوعات > بخش دوم : بيان ادلهء قائلان به طهارت ذاتى اهل كتاب < / فهرس الموضوعات > بخش دوم : بيان ادلهء قائلان به طهارت ذاتى اهل كتاب كسانى كه قائل به طهارت ذاتى اهل كتاب شده‌اند به ادله اى از كتاب و حديث تمسك جسته‌اند ، از جمله آيات مورد استناد ايشان عبارت است از :

152