1079 تحرير شده بود در كتابخانه سيد عبد الحسين حجت ديدم ، كه حاشيه مولى حسينعلى اصفهانى بر آن مكتوب بود . [1] ه ) اين رساله چندين بار به چاپ رسيده ، بخصوص قسمت اول آن كه به قلم خود شيخ بهائى است مكررا در ايران و هندوستان به زيور طبع آراسته گرديده است .
متن اين رساله بدون حاشيه ، در حجمهاى مختلف وزيرى و رقعى در تهران در سالهاى 1230 ، 1263 ، 1285 ، 1304 ، 1312 ، 1322 ، 1329 ، و 1331 و در لكنهو در سالهاى 1262 ، 1298 ، 1305 و 1318 و در بمبئى در سالهاى 1298 و 1301 و در تبريز در سالهاى 1309 ، 1322 و 1354 و در اصفهان به سال 1341 چاپ شد .
در بمبئى به سال 1319 با حواشى سيد اسماعيل صدر و حاج شيخ على محلاتى و در سال 1323 با حواشى سيد محمد كاظم يزدى و در تهران به سال 1325 با همان حواشى سيد محمد كاظم يزدى و در نجف اشرف به سال 1346 با حواشى شيخ عبد الله مامقانى و در تهران به سال 1403 با حواشى سيد اسماعيل صدر و حاج شيخ على محلاتى چاپ شد .
در اينجا بايد متذكر شد كه گر چه قبل از تأليف جامع عباسى دو رسالهء ديگر توسط مرحوم آية الله شيخ عبد العالى فرزند محقق كركى ( م 993 ه . ق ) و شهيد قاضى نور الله شوشترى ( م 1019 ه . ق ) تأليف شده است ، ليكن هيچ يك از اين دو رساله ، امتيازات رساله‌هاى كنونى را ندارد ، بلكه اولى تنها مربوط به احكام ضرورى نمازهاى يوميه و ديگرى اگر چه ابواب مختلف را در بر دارد ولى منحصر به بيان احكام ضرورى آنهاست .
رساله‌هاى عمليه مرحوم مجلسى اول دومين رسالهء عمليه اى كه در اين مرحله به رشته تحرير در آمده ، به خامهء شاگرد شيخ بهائى ، عارف وارسته و زاهد يگانه مولى محمد تقى ، معروف به مجلسى اول ( 1003 - 1070 ه . ق ) نوشته شده است . رسالهء وى « احكام الشريعة » نام دارد و مجموعه اى بسيار نفيس و گرانبهاست كه شامل همه مسائل فقهى مورد نياز مسلمين است و يك دورهء كامل فقه از طهارت تا ديات را در بردارد ، از آنجا كه در اين رساله فروع مختلفى عنوان شده و در طرح مسائل و تنظيم ابواب آن حسن سليقه به كار رفته و در

[1] - الذريعه ج 5 ، ص 65 .

237