« و آن چه از سوره هاى قرآن در مدينه نازل گشته عبارتست از سورهء « الانفال » و « براءة » و « النّور » و « الاحزاب » و سورهء « محمّد » ( ص ) و « الفتح » و « الحجرات » و « الحديد » و ما بعد اين سوره ، تا سورهء « التّحريم » . . » سيوطى بعد از نقل اين قسمت و توثيق رجال سند آن از كتاب « دلائل النّبوّة » تأليف بيهقى روايتى ديگر كه با آن چه گفته شد بى اختلاف نمىباشد آورده است و همچنين از ديگران رواياتى نقل كرده از جمله از ابو الحسن بن حصار نقل نموده كه در كتاب « النّاسخ و المنسوخ » خود گفته است : « سوره هاى مدنى به اتفاق همه بيست سوره و مختلف فيه دوازده سوره و ما بقى به اتّفاق همه مكَّى مىباشد . » ابن حصار بنقل سيوطى اين موضوع را به نظم آورده و چون براى ضبط آسانتر و منظمتر مىباشد در اينجا آن نظم هم آورده مىشود :
< شعر > يا سائلى عن كتاب الله مجتهدا و عن ترتّب ما يتلى من السّور و كيف جاء بها المختار من مضر صلَّى الا له على المختار من مضر و ما تقدّم منها قبل هجرته و ما تاخّر فى به دو و فى حضر ليعلم النّسخ و التخصيص مجتهد يؤيّد الحكم بالتّاريخ و النّظر تعارض النّقل فى أمّ الكتاب و قد تؤوّلت الحجر تنبيها لمعتبر أمّ القرآن و فى أمّ القرى نزلت ما كان للخمس قبل الحمد من اثر و بعد هجرة خير النّاس قد نزلت عشرون من سور القرآن فى عشر فاربع من طوال السبع أوّلها و خامس الخمس فى الانفال ذى العبر و توبة الله ان عدّت فسادسة و سورة النور و الاحزاب ذى الذكر < / شعر >

376