* ( عَلى حُبِّه ذَوِي الْقُرْبى وَالْيَتامى وَالْمَساكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَالسَّائِلِينَ وَفِي الرِّقابِ وَأَقامَ الصَّلاةَ وَآتَى الزَّكاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذا عاهَدُوا ) * و آيهء 104 از همان سوره نيز * ( وَأَقِيمُوا الصَّلاةَ وَآتُوا الزَّكاةَ وَما تُقَدِّمُوا لأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوه عِنْدَ الله . . ) * و آيهء 42 از سورهء الحج ( سوره 22 مكَّى ) * ( الَّذِينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَآتَوُا الزَّكاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ . . ) * و آيهء 1 و 4 از سورهء المؤمنون ( سورهء 23 مكَّى ) * ( قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ هُمْ فِي صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ وَالَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ وَالَّذِينَ هُمْ لِلزَّكاةِ فاعِلُونَ ) * و غير اينها از آياتى كه زكات بلفظ خود يا بلفظ « انفاق » با نماز رديف قرار گرفته است [1] .
كلينى در فروع كافى به اسناد خود از حضرت صادق ( ع ) چنين روايت كرده است :
« فرض الله الزّكاة مع الصّلاة » پس اگر مراد از اين معيّت ، شانى و اعتبارى باشد اين روايت عظمت و مهم بودن زكات را در عرض نماز مىرساند و اگر مراد از آن معيت شانى زمانى باشد تاريخ صدور حكم زكات به زمان پيش از هجرت برمىگردد و تائيد مىكند همان را كه ما چندين بار احتمال داده و ياد كرده‌ايم .
براى جمع ميان دو نظر اين احتمال نيز به نظر مىرسد كه زكات از لحاظ تشريع اصل حكم ، پيش از هجرت بوده و آن چه ارباب سير و تواريخ گفته و آن را به سال هشتم و نهم اختصاص داده‌اند از لحاظ اجراء حكم باشد نه از لحاظ تشريع و حتى ابلاغ .

[1] - شيخ ابو الفتوح در ذيل آيهء * ( وَوَيْلٌ لِلْمُشْرِكِينَ الَّذِينَ لا يُؤْتُونَ الزَّكاةَ چنين آورده است : « و از اينجاست كه اهل ردّه گفتند در عهد ابو بكر امّا الصلاة فنصلَّى و امّا الزكاة فلا يغصب أموالنا بعضى صحابه گفتند : بساز با ايشان تا به يك بار مرتد نشوند : رها كن تا نماز مىكنند و زكات ندهند [ گفت ] و اللَّه لا افرّق بين شيئين جمع اللَّه بينهما . و اللَّه لو منعوا عقالا ممّا فرض اللَّه و رسوله لقاتلتهم عليه »

357