إسم الكتاب : ادوار فقه ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 589)

آنگاه از كتاب تنزيه الانبياء سيد مرتضى وجوهى را براى تاويل لفظ « نسيان » كه در آيات شريفه آمده و نقل شد ، نقل كرده و پس از آخرين عبارت سيد مرتضى به اين لفظ « . . و اذا حملناه على النّسيان فى الحقيقة كان الوجه فيه ان النّبي ( ص ) انما لا يجوز عليه النّسيان فى ما يؤدّيه او فى شرعه او فى امر يقتضى التّنفير عنه فامّا فى ما هو خارج عمّا ذكرناه فلا مانع من النّسيان الا ترى انه اذا نسى أو سها فى مأكله او مشربه على وجه لا يستمرّ و لا يتصل فينسب إلى انه مغفل ان ذلك غير ممتنع » مجلسى تحقيق و تبيين خود را در زمينهء « سهو نبى » به اين عبارت خاتمه داده است « و يظهر منه عدم انعقاد الاجماع من الشّيعة على نفى مطلق السّهو عن الانبياء و بعد ذلك كله فلا معدل عمّا عليه المعظم لوثاقة دلائلهم و كونه انسب بعلوّ شأن الحجج و رفعة منازلهم عليهم السلام » .
بهر حال از اين همه نقل قول و بسط سخن در اين محل شايد به خوبى دانسته شود كه مسأله سهو بهر وضع باشد و تحقيق در آن هر چه باشد ، اشكالش از مسألهء خواب و فوت نماز در نظر علماء زيادتر بوده و در مسألهء دوم بدان اندازه كه در مسألهء نخست پافشارى داشته و نفى آن را خواسته‌اند جدّ نكرده و به آن اندازه آن را مورد اعتراض قرار نداده‌اند .
مجلسى در آخر اين مبحث رساله‌اى را كه در بحار قريب سه صفحه مىباشد و به گفتهء او « به شيخ سديد مفيد يا به سيد نقيب جليل ، مرتضى قدّس الله روحهما » نسبت داده شده و به عقيدهء او « إلى المفيد انسب » از آغاز تا انجام نقل كرده [1]

[1] - از جمله امورى كه بايد بدان توجه داشت و از مجلسى بدان جهت بسيار تقدير كرد و عظمت روح و بلندى نظرش را تصديق نموده اينست كه كلمات ديگر آن را همه جا با انتساب به خود ايشان آورده و زحمات آنان را به حساب خود نگذاشته است . و هم از اين لحاظ كه اين گونه رسائل مختصر و كوچك را به تمام و كمال آورده و به موضع استشهاد خود قناعت نكرده بايد بسيار سپاس گزارى و قدردانى كرد چه بدين وسيله از نابود شدن رساله يا كتابى جلوگيرى و هم در اشاعه و تعميم انتفاع از آن اقدام كرده است .

344