و از طرفى ديگر اصحاب ما ، بجز شادى از ايشان ، اجماع و اطباق كرده‌اند كه سهو بر انبياء روا نيست و برخى آيات و روايات نيز فى الجمله بر اين معنى دلالت دارد . اصول برهانى و دلائل عقلى و مبانى كلامى نيز همين مطلب را تاييد مىكند بعلاوه معلوم شد اخبارى كه بر وقوع سهو اشعار دارد از خلل و اضطراب خالى نيست و آيات وارده در اين باره هم قابل تأويل مىباشد » .

343