بر تعدد قضاياى سهو و تأويل قول پيغمبر ( ص ) « كل ذلك لم يكن » به دو وجه آورده و بعد از آن شرحى مفصل از كتاب الشّفاء تاليف قاضى عياض نقل كرده و پس از همه بدين گونه افاده كرده است .
بدان كه اين مسأله در نهايت اشكال مىباشد چه از طرفى بسيارى از آيات و اخبار بر اين دلالت دارد كه از انبياء سهو صادر مىگردد از قبيل آيهء * ( وَلَقَدْ عَهِدْنا إِلى آدَمَ مِنْ قَبْلُ فَنَسِيَ وَلَمْ نَجِدْ لَه عَزْماً ) * و آيهء * ( وَاذْكُرْ رَبَّكَ إِذا نَسِيتَ ) * و آيهء * ( فَلَمَّا بَلَغا مَجْمَعَ بَيْنِهِما نَسِيا حُوتَهُما ) * و آيهء * ( فَإِنِّي نَسِيتُ الْحُوتَ وَما أَنْسانِيه إِلَّا الشَّيْطانُ أَنْ أَذْكُرَه ) * و آيهء * ( لا تُؤاخِذْنِي بِما نَسِيتُ ) * و آيهء * ( فَلا تَنْسى إِلَّا ما شاءَ الله ) * و اخبارى كه از اين پيش آورديم

342