در تفسير نعمانى در كتاب القرآن به اسنادش از حضرت صادق ( ع ) از امير المؤمنين على عليه السلام در بارهء صفات امام آورده و از اين پس آن را نقل خواهيم كرد كه از آن جمله است « فمنها ان يعلم الامام المتولَّى عليه انه معصوم من الذنوب كلَّها صغيرها و كبيرها لا يزلّ فى الفتاوى و لا يخطئ فى الجواب و لا يسهو و لا ينسى و لا يلهو بشيء من امر الدنيا . . . .
و عدلوا عنى اخذ الاحكام من أهلها ممّن فرض الله طاعتهم ممن لا يزلّ و لا يخطئ و لا ينسى » و جز اينها از اخبارى كه به فحوى بر منزّه بودن ايشان دلالت دارد .
« چگونه مىتوان گفت كسى كه از پشت سر چنان مىبيند كه از پيش رو و هم خواب او را تغييرى نمىدهد و آن چه را در شرق و غرب عالم وقوع يابد مىداند و به هنگام نماز چنان مستغرق مىشود كه اگر ردايش بيفتد يا چيزى بر او واقع گردد متوجه نمىباشد چنين كسى در نماز خويش به سهو دچار گردد ؟ ! ! » آنگاه از تجريد محقّق طوسى ، و شرح علَّامه بر آن ، وجوب عصمت نبى را نقل كرده و از كتاب « النّافع » محقّق حلَّى اين عبارت را « و الحقّ رفع منصب الامامة عن السّهو فى العبادة » آورده و از شيخ مفيد قسمتى را كه در شرح عقائد صدوق بعنوان ردّ بر وى و بر شيخش ، ابن وليد ، گفته و از پيش در اين اوراق آورديم نقل كرده و از كتاب « المنتهى » تأليف علامهء حلَّى در مسألهء تكبير در دو سجدهء سهو اين عبارت را « احتجّ المخالف بما رواه ابو هريرة عن النّبي ( ص ) قال : ثمّ كبر و سجد . و الجواب انّ هذا الحديث عندنا باطل ، لاستحالة السّهو على النّبي » و از مسألهء ديگر از همان كتاب اين عبارت را « قال الشيخ : و قول مالك باطل لاستحالة السّهو على النّبيّ ( ص ) و قال الشّهيد فى الذكرى : و خبر ذى اليدين متروك بين الامامية لقيام الدليل العقلىّ على عصمة النّبي عن السّهو - لم يصر إلى ذلك غير ابن بابويه » آورده و پس از همهء اينها چنين افاده كرده است :
« چون اين را دانستى اكنون در بارهء اخبارى كه از اين پيش آورديم و با كثرتى

339