خداى تعالى به رسول داد خاص براى آن كه هيچ كس را در آن سعى نبود و به سعى حضرت رسول ( ص ) حاصل شده بود رسول از آن مال نفقه كردى به سنت و باقى در وجه سلاح و كراع صرف كرد براى جهاد » .
راجع به مدلول فقهى فيئى شيخ طوسى ، در كتاب تبيان ، اقوالى چند نقل كرده كه ابو الفتوح آنها را در تفسير خود تقريبا بر وجه ترجمه آورده است در اينجا ملخص آن چه گفته شده از تفسير ابو الفتوح به عين عبارت نقل مىگردد :
بعد از اين كه در ذيل آيهء * ( ما أَفاءَ الله عَلى رَسُولِه مِنْ أَهْلِ الْقُرى ) * از عبد الله عباس نقل كرده كه او در بارهء مصاديق « فيء » در اين آيه گفته است : « بنو قريظه و بنو النضير و آن به مدينه است و فدك و آن بر سه ميل است از مدينه و خيبر و دههاى غربيه و ينبع خداى تعالى اين جمله به رسول داد خاصه . . » و بعد از اين كه اين قسمت را آورده است :
« و فقهاء در وجه استحقاق ايشان ( بنى هاشم ) مال خمس را اختلاف كردند بعضى گفتند : جهت استحقاق ، قرابت است دون حاجت : توانگر و درويش در اين باب يكى باشند ، و اين مذهب شافعى است و مذهب ما ، و بعضى ديگر گفتند : جهت استحقاق ، حاجت است به محتاجان ايشان بايد دادن و اين مذهب ابن حنيفه است » چنين گفته است :
« آنگه خلاف كردند : بعضى گفتند : مال فيء و مال جزيه و مال خراج همه يكى است و اين قول پيغمبر ( ص ) است ، آنگه گفتند : مال برد و ضرب باشد : بهرى غنيمت باشد و بهرى نباشد و غنيمت آن بود كه به تيغ بستانند اربع اخماس آن مقاتله را باشد و خمس آن مستحقان خمس را فى قوله * ( وَاعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ ) * بعضى ديگر گفتند : فيئى ، كه در آيت است ، مال غنيمت است بعضى ديگر گفتند : مال فيئى فراختر است از مال صدقات براى آن كه مال صدقات هشت صنف راست و مال فيئى مصروف باشد بر مصالح جمله مسلمانان .

226