و ان كان شبرا من الارض ، استوجب الجنّة و كان رفيق ابراهيم و محمّد » هر كس دين خود را به فرار از محلى به محلى حفظ كند بهشت بر او واجب گردد و در آنجا با ابراهيم و محمد رفيق باشد .
خلاصه آن كه حكم قتال در اسلام با اين كه از لحاظ منع و امر و هم ، در هنگامى كه بدان امر شده ، از لحاظ شدت و ضعف و هم از لحاظ تعميم و تضييق مراحلى را پيموده در تمام مراحل از آن حكم دفاع از نفس يا دفاع از دعوت و دفاع از تهيؤ و استعداد مخالفان براى جلوگيرى از اعلاء كلمهء حق و توسعه و بسط دعوت منظور مىباشد به طورى كه در مرتبهء سيم ( دفاع از استعداد و تهيؤ . . ) اگر چه به صورت ظاهر صورت حمله و هجوم داشته باشد باز هم بالحقيقة چنان كه تعبير شد همان دفاع منظور است چه دفاع يك بار از حمله‌اى است كه در حال حاضر موجود مىباشد و بارى ديگر از حمله‌اى است كه در زمان آينده محتمل و مظنون است .
در بيشتر از آياتى كه در بارهء قتال نزول يافته بطور تصريح يا بر سبيل تلويح بدانچه گفته شد المام شده كه از آن جمله چند آيه در اين موضع ياد مىگردد :
1 - آيهء 181 تا 191 از سورهء البقره * ( وَقاتِلُوا فِي سَبِيلِ الله الَّذِينَ يُقاتِلُونَكُمْ وَلا تَعْتَدُوا إِنَّ الله لا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ . وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأَخْرِجُوهُمْ مِنْ حَيْثُ أَخْرَجُوكُمْ وَالْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ وَلا تُقاتِلُوهُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ حَتَّى يُقاتِلُوكُمْ فِيه فَإِنْ قاتَلُوكُمْ فَاقْتُلُوهُمْ كَذلِكَ جَزاءُ الْكافِرِينَ . فَإِنِ انْتَهَوْا فَإِنَّ الله غَفُورٌ رَحِيمٌ . وَقاتِلُوهُمْ حَتَّى لا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ لِلَّه فَإِنِ انْتَهَوْا فَلا عُدْوانَ إِلَّا عَلَى الظَّالِمِينَ . الشَّهْرُ الْحَرامُ بِالشَّهْرِ الْحَرامِ وَالْحُرُماتُ قِصاصٌ فَمَنِ اعْتَدى عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْه بِمِثْلِ مَا اعْتَدى عَلَيْكُمْ وَاتَّقُوا الله وَاعْلَمُوا أَنَّ الله مَعَ الْمُتَّقِينَ ) *

197