« و الله هر كجا خالى يابم تو را ، از تو بر نگردم تا تو را نكشم » بعد از اين قضيه عياش به مدينه رفت و اسلام تازه كرد و در آنجا اقامت گزيد بعد از چندى حارث بن زيد نيز به مدينه رفت و اسلام آورد در اين موقع عياش در خارج مدينه بود و از اسلام حارث خبر نداشت چون به مدينه برگشت در « قبا » چشمش به حارث افتاد او را بكشت مردم به او گفتند : اين مرد به اسلام در آمده بود چرا او را كشتى ؟ عياش از شتاب خود در قتل حارث پشيمان شد و نزد پيغمبر ( ص ) رفت و واقعه را به او گفت و سوگند ياد كرد كه از اسلام حارث آگاه نبوده است پس آيهء شريفهء * ( وَما كانَ لِمُؤْمِنٍ أَنْ يَقْتُلَ مُؤْمِناً إِلَّا خَطَأً . . ) * نازل و حكم قتل خطا صادر گرديد .
نماز حضرى چنان كه گفته شده ، و از اين پيش هم در اين اوراق بدان اشارتى رفت ، نماز در آغاز كار كه پيغمبر ( ص ) به جا مىآورده چهار ركعت بوده : دو ركعت در بامداد و دو ركعت هنگام شام [1] و مدتى بعد در شب معراج نمازهاى پنجگانه ( به استثناى نماز مغرب كه ابتداء تشريع ، سه ركعت بوده [2] و بر همان قرار بر جاى مانده بقيهء آنها بى آن كه حضر و سفر را فرقى باشد ) دو ركعت دو ركعت تشريع گرديده و تا اوائل هجرت حكم آن به همين قرار استقرار مىداشته است .

[1] - مجلسى از « المنتقى » نقل كرده ( در برخى از كتب ديگر نيز ديده‌ام ) كه « كان النبيّ ( ص ) يصلَّى بمكّة ركعتين بالغداة و ركعتين بالعشيّ فلما عرج به إلى السّماء امر بالصّلاة الخمس فصارت الرّكعتان فى غير المغرب . »
[2] - بلكه بحسب روايتى كه مجلسى در باب « وجوب طاعته و حبّه و التّفويض اليه » از كافى نقل كرده اين نماز نيز در ابتداء دو ركعت بوده در اين روايت كه از حضرت صادق ( ع ) مىباشد چنين آمده است . « ثمّ انّ اللَّه ، عزّ و جلّ ، فرض الصّلاة ركعتين ركعتين عشر ركعات فاضاف رسول اللَّه ( ص ) إلى الرّكعتين ركعتين و إلى المغرب ركعة فصارت عديلة الفريضة لا يجوز تركهنّ الَّا فى سفر و افرد الركعة فى المغرب فتركها قائمة فى السّفر و الحضر فاجاز اللَّه له ذلك كلَّه فصارت الفريضة سبع عشرة ركعة . »

138