باشد و مىخواهيم كه از محمد فتوى پرسيم اكنون شما را با او صلح است اين كسان ما را آنجا براى تا اين مسأله بپرسند . . » آنگاه آنان به حضور پيغمبر مشرف شده و آن حضرت « رجم » را معين كرده و « آن قوم را خوش نيامد ، و قبول نكردند رسول گفت : از من قبول نكنى و در كتاب شما رجم است گفتند : نيست . . » پيغمبر ( ص ) ابن صوريا را كه اعلم دانشمندان جهود بود به حكميت پيشنهاد كرد به پذيرفتند و او را از خيبر بياوردند پيغمبر ( ص ) گفت : « تو پسر صوريايى ؟ گفت : آرى .
گفت : تو توراة را از همه جهودان به بدانى ؟ گفت : ايشان چنين مىگويند » آنگاه او را بر راست گويى سوگند داد و اين حكم را از توراة از وى بپرسيد و حكم رجم و سبب عمل نكردن يهود را به آن بگفت . يهود « او را ملامت كردند و گفتند : شرط است اين كه تو كردى كشف اسرار و هتك استار . . » و او « گفت آن سوگند كه محمد بر من داد روا نداشتم آن را خلاف كردن و ترسيدم كه خداى تعالى مرا به تعجيل عقوبت كند . . » در آخر ابن صوريا پس از پرسشهايى چند و شنيدن پاسخ آنها اسلام اختيار كرد و « ايمان آورد و جهودان در افتادند و او را دشنام دادن گرفتند » قضيهء حكم رجم در اينجا خاتمه مىيابد . از اينجا موضوع حكم قصاص قتل به ميان مىآيد و در اين زمينه عبارت ابو الفتوح چنين است « . . چون خواستند تا برخيزند بنو قريضه در بنى النظير آويختند و گفتند يا محمد اينان برادران مايند پدران ما يكىاند و دين ما يكيست چرا بايد تا اگر ايشان از ما يكى را بكشند انصاف ما ندهند و ما را تمكين قصاص نكنند ديت دهند هفتاد وسق خرما و اگر ما از ايشان كسى را بكشيم قصاص خواهند از ما و اگر ديه دهيم مضاعف بستانند صد و چهل وسق خرما و اگر ما از ايشان مردى را كشيم از ما دو مرد كشند

129