و همچنين صدق اقرار و اخبار مقيد به لفظ نيست بلكه اخبار در ضمن كتابت هم در حكم اقرار محسوب مىشود . و ماده 1280 قانون مدنى نيز مىگويد : " اقرار كتبى در حكم اقرار شفاهى است " و صاحب جواهر مىگويد : ظاهر كلمات اصحاب در تعريف اقرار آن است كه اقرار از مقوله لفظ مىباشد و با تأمل در كلمات فقها چنين ظاهر مىشود كه حتى اشاره عملى مثل سر تكان دادن اقرار تلقى نمىشود هر چند حكم اقرار را دارد [1] .
اما حق را بعضى از حقوقدانان چنين تعريف كرده اند : حق عبارت از اختيارى است كه قانون براى كسى شناخته تا بتواند امرى را انجام يا ترك نمايد [2] .
لازم به توضيح است كه مقصود از " حق " در تعريف اقرار ، اعم از حق اصطلاحى است كه در مقابل ملك استعمال مىشود . چرا كه حق موجود در تعريف ، معناى عامى است كه شامل ملك ، حق ، حكم ، نسب و غيره مىشود . وبدين وسيله اقرار به ملك در اعيان اقرار به حق خيار ، اقرار به اسبقيت حق طرف در اوقاف عامه و مسجد و اقرار به نسب ، كلا اقرار ناميده مىشود . به عبارت ديگر : " حق " در تعريف شامل حق عينى و شخصى هر دو مىشود چرا كه " مقر به " گاه مال است و گاه حق و گاه نسب و گاه مىشود كه عين شخصى خارجى است و گاه مىشود كه به نحو كلى في الذمه مىباشد .
همچنين لازم نيست كه اقرار به خود حق تعلق بگيرد بلكه اگر به منشأ حق هم تعلق بگيرد اقرار بر او صدق مىكند ، چون شخص مقر ، گاه مستقيما به خود حق ،

[1] جواهر الكلام 35 : 5 .
[2] دكتر سيد حسن امامى ، حقوق مدنى 6 : 23 .

153