در غير ضرورت اما ترحم و تصدق و مسامحه و محابات جائز است و نيز معامله با اكراد مكروه است شايد حكم خاص بدان عهد بود و عللى داشت كه ما نمىدانيم مكروه است تقاضاى تخفيف قيمت پس از معامله كه باصطلاح امروز دبه مىگويند و نيز مكروه است در حراج هنگامى كه صداى دلال به قيمت بلند است هنوز گفتار او تمام نشده كسى بر قيمت بيفزايد بلكه بايد چنان واضح و روشن زيادتى را بگويد كه بىهياهو همه بشنوند و مكروه است كسى كه كيل و وزن كردن خوب نمىداند متصدى آن گردد و اين كه كسى در معامله ديگرى داخل شود و مردم بومى وكيل معامله غريب شوند كه از شهر يا ده ديگر آمده و باصطلاح امروز بار فروشى گويند و اگر در معامله خود اجحاف و بىانصافى نكنند و غرضشان آسانى و رفاه متعاملين باشد خوبست و مكروه است تا كمتر از چهار فرسخ پيش كاروان باز رفتن و كالا را در بيابان از آنها خريدن و به شهر آوردن اگر بيش از چهار فرسخ رود مكروه نيست و اگر براى خريدن از او نباشد بلكه براى هدايت كاروانيان به بازار و كاروانسرا باشد نيز مكروه نيست و اگر از آنها بخرد و به جاى ديگر برد

239