در سود كسب از هر چه بيش از مؤنه ساليانه باشد خمس بايد داد و در غوص و معدن خرج بيرون آوردن را مستثنى بايد كرد نه نفقه صاحب مال را . و وقت وجوب خمس آنگاه است كه اين منافع بدست آيد اما منافع كسب و تجارت را از وقت پيدا شدن اولين منفعت تا يك سال مىتوان تاخير انداخت تا معلوم شود خرج سال چه اندازه بوده است .
خمس را بايد شش قسمت كرد سه قسمت آن سهم خدا و رسول صلى الله عليه و آله و ذوى القربى آن حضرت است و هر سه مال امام است و سه قسمت ديگر از آن فقرا و يتيمان و در راه ماندگان از بنى هاشم است . واجب نيست بهر سه نصيبى داد بلكه اگر هر سه سهم كه نصف خمس است تنها به يتيم يا ابن سبيل دهند كافى است .
نبايد خمس را با وجود مستحق از شهر خود به شهرى ديگر نقل كنند و شرط است گيرنده خمس شيعى اثنا عشرى باشد مگر

126