فصل ششم در نقد و نسيه و مرابحه چون در فروش نام نقد يا نسيه نبرند نقد بايد شمرد و اگر مهلتى براى اداى قيمت معين كنند نسيه است و بايد مضبوط باشد مانند روز چندم از ماه فلان و اگر مضبوط نباشد مانند سر خرمن يا برگ ريزان معامله صحيح نيست و معنى صحيح نبودن نسيه آن نيست كه دو طرف معامله گناه كارند و براى ضبط نكردن مدت عقابشان مىكنند يا فاسق مىشوند يا تصرف مشترى در مالى كه به نسيه غير مضبوط خريده حرام است بلكه جائز است در آن مال تصرف كنند چون رضاى مالك را به همان مدت غير مضبوط مىداند و پول آن هم براى فروشنده حلال است و پس از اين كه مال تلف شد در دست مشترى واجب است قيمت معين شده را به فروشنده بدهد پس باطل بودن نسيه غير مضبوط به اين معنى است كه متاع ملك مشترى نشده و باذن مالك تصرف او حلال است اگر جنسى را بفروشد نقد به قيمت كمتر و نسيه بيشتر صحيح نيست نه به اين معنى كه نبايد ميان نقد و نسيه فرق بگذارد و اگر نسيه را گرانتر بفروشد معصيت كرده و پولش حرام است بلكه

260