2 - كسى كه سفرش معصيت خداوند متعال و گناه باشد [1] .

[1] - اين حكم نزد شيعه محل اتفاق ، و از اهل سنت ، شافعى ، مالك ، احمد و اسحاق با آن موافقند با اين فرق ، كه عده اى مانند احمد حكم قصر را به سفرى كه در آن قربت و طاعت خدا باشد مانند سفر حج و عمره و جهاد اختصاص داده اند ، اما مالك ، و شافعى و برخى ديگر مانند اماميه مطلق سفر مباح را مشمول آن دانسته اند . برخى مانند ابو حنيفه ، اوزاعى و سفيان ثورى بين سفر معصيت و طاعت ، فرق نگذارده اند . رك : خلاف ج 1 ص 230 .

307