< فهرس الموضوعات > فصل 3 احكام مريض و عاجز از روزه < / فهرس الموضوعات > و اضحى ] و ايام تشريق در آن ، داخل است .
روزهء اذن [1] ، سه نوع است : روزهء مستحبى زن ، با اجازهء شوهر ، و بنده ، با اجازهء مالك خود ، و ميهمان ، با اجازهء ميزبان خويش .
روزهء تأديبى [2] ، پنج قسم است : 1 - هر گاه مسافر ، پس از افطار در سفر ، به خانه رسد بقيهء روز را تأديبا امساك مىنمايد . 2 - 5 - و همچنين ، هر گاه حائض ، پاك شود ، مريض شفا يابد ، كافر مسلمان و طفل بالغ گردد [ بقيهء روز را امساك مىكنند ] .
فصل 3 در احكام مريض و عاجز از روزه بر مريض ، روزه جائز نيست و روزه خوردن واجب است . و ميزان مرض موجب افطار ، آنست كه قدرت روزه را از انسان سلب نمايد يا خوف داشته باشد كه مرض ، شدت يابد . و انسان ، به حال خود آگاه و بصير است [3] . مريض ، داراى سه حالت

[1] - مقصود از روزهء اذن ، آنست كه صحت روزه مشروط به اجازهء ديگرى باشد از قبيل موارد نامبرده در متن .
[2] - اين قسم ، در حقيقت يك نوع احترام گذاردن به ماه رمضان ، و صرف امساك از مفطرات است . و روزه محسوب نمىشود .
[3] - اين جمله اقتباس از قرآن است * ( بَلِ الإِنْسانُ عَلى نَفْسِه بَصِيرَةٌ وَلَوْ أَلْقى مَعاذِيرَه ) * ( سوره القيامة آيه 14 و 15 ) و مقصود اينست كه هر كس به حال خود بهتر واقف است و قدرت و عدم قدرت خود را بر روزه بهتر تشخيص مىدهد . اين مطلب راجع به ضعف و ناتوانى از روزه كاملا صحيح است اما از لحاظ اين كه روزه موجب مرض يا باعث شدت و ادامهء مرض خواهد گرديد نظر پزشك ، در آن معتبر است مگر اين كه انسان قبلا تجربه كرده و خوف ضرر داشته باشد .

317