< فهرس الموضوعات > فصل 14 در ذكر نماز خوف < / فهرس الموضوعات > 3 - 10 - شخص افليج بر اشخاص سالم ، آدم دست و پا بسته و غل و زنجير شده بر كسانى كه رها و آزاد هستند ، نشسته بر ايستاده ، جذامى و پيس بر اشخاص سالم ، اعرابى بر مهاجر ، طاهر به تيمم بر وضو داران و مسافر بر حاضران [1] .
فصل 14 در ذكر نماز خوف نماز خوف ، بر دو قسم است : يك قسم خوف مطلق ، و قسم ديگر خوف شديد :
نماز خوف مطلق صحيح نيست جز با دو شرط :
اول - اين كه شمارهء سپاه اسلام به آن اندازه باشد كه اگر دو دسته شوند ، هر دسته به تنهايى تاب مقاومت در برابر دشمن را داشته باشند و از عهدهء خصم برآيند .
دوم - اين كه دشمن در جهت مخالف قبله قرار گرفته باشد .
پس هر گاه اين دو شرط فراهم آيد ، نماز خوف واجب است و بايد نمازها را به غير از نماز مغرب ، شكسته و دو ركعتى بخواند خواه مسافر باشد يا حاضر .
به اين كيفيت : كه چون امام بخواهد با سپاه ، نماز گذارد ايشان را دو دسته مىكند :
يك دسته با سلاح ، برابر دشمن مىايستند ، و دستهء ديگر با سلاح ، پشت سر امام . و او يك ركعت نماز با آنان مىگذارد ، و در قرائت ركعت دوم ، درنگ مىنمايد و قرائت را آن قدر طول مىدهد تا مأمومين نماز خود را تمام كنند و سلام دهند و بروند

[1] - در نهايه امامت زنا زاده و اعرابى را بر مهاجر غير جائز ، و امامت مسافر بر حاضر و متيمم بر « وضودار » را مكروه دانسته و در مورد بقيه گفته است : « امامت نمىكنند » كه قابل هر دو وجه است . و علاوه از اين ده طايفه ، امامت بندگان بر احرار ( به استثناى امامت بنده بر موالى خود ، در صورتى كه از آنان بهتر قرآن بخواند ) مجنون ، سفيه ، عاق والدين ، قاطع رحم و شخص ختنه نشده را نيز مورد منع قرار داده است .

246