ايرانى است يا غير ايرانى ، وظيفه او چيست ؟
ج - با يأس از پيدا شدن صاحبش از طرف او به فقير صدقه بدهد على الاحوط .
44 - س - زنى به همراه شوهرش در روز يازدهم جهت رمى به طرف جمرات حركت مىكند كه بر اثر شدت گرمى هوا و كثرت جمعيت شوهر خود را گم مىكند ، حالت اضطراب و شوكه شدن به او دست مىدهد و به زمين مىافتد ، مأمورين او را به بيمارستان منتقل مىكنند ، بعد از چهار روز تفحص و جستجوى زياد در بيمارستان پيدا مىشود كه قادر به سخن گفتن نبوده و حتى قادر به انجام بقيه اعمال حج نمىباشد و در فاصله اين مدت همراهان او شوهرش را تكليف مىكنند كه به نيابت از خانواده خودش بقيه اعمال او را انجام دهد ، آنچه مسلم است اين بوده كه شوهر در حال ناراحتى و اضطراب و حواس پرتى بوده ، ولى از او كه سؤال مىشود اعمال نيابتى را انجام داديد يا نه جواب مىدهد بلى انجام دادم ، پس از مراجعت از حج شوهرش قسم جلاله ياد مىكند كه من حالم بجا نبوده ، و اعمال نيابتى را انجام ندادم و اظهار مىكند كه اجتماع ما با هم حرام است ، آيا حج صحيح است يا نه ؟ و در صورت عدم صحت آيا با نيابت كفايت مى كند يا اين كه لازم است خودش بقيه اعمال حج را انجام دهد و قربانى كه به واسطه عدم بيتوته در منى مىباشد ، آيا در محل خودش ذبح كند كافى است و يا بايد به منى فرستاده شود ؟
ج - اگر اعمال روز عيد را انجام داده و اعمال مكه را انجام نداده در صورتى كه مىتواند خودش به مكه برود يا خودش آنها را انجام دهد ، و اگر معذور است نايب بگيرد ، و قربانى مورد سؤال در محل خودش هم صحيح است ، و لازم نيست به منى فرستاده شود ، و رمى ايامى كه انجام نشده ، سال بعد بايد قضا شود ، و اگر خودش نمىتواند برود ، نيابت كافى است .
45 - س - شخصى در سال 1361 به حج مشرف مىشود و در مغرب روز نهم ذيحجه با وانت كارگرى بدون توقف در مشعر الحرام به منى رفته ، و در خارج منى به دست غير مؤمن قربانى كرده ، در خارج منى سر تراشيده است ، تكليف اين شخص چيست ، آيا مىتواند به نيت ديگرى يا براى خودش به حج مشرف شود ؟
ج - بنابر احتياط واجب بايد قربانى و سر تراشى و اعمال مكه را اعاده كند و عمره مفرده‌اى هم بجا آورد و دو مرتبه اصل حج را هم انجام دهد و تا سر تراشى و اعمال بعد از

264