است كه پس از آن كه چهار « لبيك » را به صورتى كه گفته شده گفت بگويد :
« انّ ( 1 ) الحمد و النّعمة لك و الملك لا شريك لك لبّيك » .
و اگر بخواهد احتياط ( 2 ) بيشتر بكند پس از گفتن آن چه ذكر شد ، بگويد :
« لبّيك اللَّهمّ لبّيك لبّيك انّ الحمد و النّعمة لك و الملك لا شريك لك لبّيك » .
و مستحب است بعد از آن بگويد :
« لبّيك ذا المعارج لبّيك ، لبّيك داعيا إلى دار السّلام لبّيك ، لبّيك غفّار الذّنوب لبّيك ، لبّيك أهل التلبية لبّيك ، لبّيك ذا الجلال و الاكرام لبّيك ، لبّيك تبدئ و المعاد إليك لبّيك ، لبّيك تستغني و يفتقر إليك لبّيك ، لبّيك مرهوبا و مرغوبا إليك لبّيك ، لبّيك إله الحقّ لبّيك ، لبّيك ذا النّعماء و الفضل الحسن الجميل لبّيك ، لبّيك كشّاف الكرب العظام لبّيك ، لبّيك عبدك و ابن عبديك لبّيك ، لبّيك يا كريم لبّيك » .
و اين جملات را نيز بگويد خوب است :
« لبّيك أتقرّب إليك بمحمّد و آل محمّد لبّيك لبّيك بحجّة و عمرة لبّيك لبّيك و هذه عمرة متعة إلى الحجّ لبّيك لبّيك أهل التّلبية لبّيك لبّيك تلبية تمامها و بلاغها عليك » .
[ 260 ] م - واجب است صحيح گفتن قدر واجب از لبيك را كه گذشت ، همان طور كه صحيح گفتن تكبيرة الاحرام در نماز واجب است .
[ 261 ] م - اگر تلبيه را بقدر واجب كه ذكر شد ، نداند بايد آن را ياد بگيرد يا كسى او را در وقت گفتن تلقين كند ، يعنى كلمه كلمه آن شخص بگويد و شخصى كه مىخواهد احرام ببندد دنبال او بطور صحيح بگويد .
[ 262 ] م - اگر نتواند ياد بگيرد يا وقت ياد گرفتن نباشد و با تلقين هم نتواند بگويد احتياط آن است كه به هر نحو كه مىتواند بگويد ، ( 3 ) و ترجمه اش را هم بگويد ، و بهتر آن است

135