فتواى او مخالف فتواى مرجع سابقى كه معلوم الاعلميه بوده ، نباشد ; بايد از او تقليد كند ، و اگر چند نفر به نظر او اعلم از ديگران و با يكديگر مساوى باشند ، بايد از پرهيزگارترين آنها تقليد نمايد .
( مسأله 7 ) : بدست آوردن فتوا يعنى دستور مجتهد چهار راه دارد :
اول : شنيدن از خود مجتهد .
دوم : شنيدن از دو نفر عادل كه فتواى مجتهد را نقل كنند .
سوم : شنيدن از كسى كه شخص به گفته او اطمينان دارد .
چهارم : ديدن در رساله مجتهد كه اطمينان به درستى آن باشد .
( مسأله 8 ) : تا مقلد يقين نكند كه فتواى مجتهد عوض شده مىتواند به آنچه در رساله او نوشته شده عمل نمايد ، و اگر احتمال دهد كه فتواى او عوض شده جستجو لازم نيست .
( مسأله 9 ) : اگر مجتهد اعلم در مسأله اى فتوا دهد ، كسى كه از او تقليد مىكند نمىتواند در آن مسأله به فتواى مجتهد ديگر عمل نمايد ، مگر اين كه فتواى غير اعلم مطابق احتياط باشد . ولى اگر فتوا ندهد و بفرمايد احتياط آن است كه فلان طور عمل شود ، مانند اين كه بفرمايد : احتياط آن است كه در ركعت سوم و چهارم نماز سه بار تسبيحات اربع گفته شود ، مقلد يا بايد به اين احتياط - كه احتياط واجب ناميده مىشود - عمل كند ، و يا به فتواى مجتهد ديگرى كه تقليدش جايز است و از مجتهد اعلم يك درجه پائين تر و از ساير مجتهدان علم او بيشتر است عمل نمايد ، پس اگر او يك مرتبه گفتن تسبيحات را كافى بداند مىتواند يك مرتبه بگويد ، و هم چنين است اگر مجتهد اعلم بفرمايد مسأله محل تأمل يا محل اشكال است .
( مسأله 10 ) : اگر مجتهد اعلم پيش يا پس از اظهار فتوا در مسأله اى احتياط كند ، مانند اين كه بفرمايد : هر گاه ظرف نجس را يك مرتبه در آب كر بشويند پاك مىشود ، اگر چه احتياط آن است كه سه بار بشويند مقلد او نمىتواند در آن مسأله به فتواى مجتهد ديگر رجوع نمايد ، و بايد به فتواى او عمل

9