به دست مىماند و از رسيدن آب به پوست جلوگيرى نمىكند ، ولى اگر شك دارد كه با بودن آنها آب به بدن مىرسد يا نه ، بايد آنها را بر طرف كند .
( مسأله 297 ) : اگر پيش از وضو مىدانست كه در برخى اعضاى وضو مانعى از رسيدن آب هست ، ولى پس از وضو شك كند كه هنگام وضو آب را به آنجا رسانده يا نه ، چنانچه احتمال بدهد كه در حال وضو متوجه بوده ، وضوى او صحيح است .
( مسأله 298 ) : اگر در برخى اعضاى وضو مانعى هست كه گاهى آب خود به خود زير آن مىرسد و گاهى نمىرسد ، و پس از وضو شك كند كه آب زير آن رسيده يا نه ، چنانچه بداند هنگام وضو متوجه رسيدن آب به زير آن نبوده ، احتياط واجب آن است كه دوباره وضو بگيرد .
( مسأله 299 ) : اگر پس از وضو چيزى كه مانع رسيدن آب است در اعضاى وضو ببيند ، و نداند هنگام وضو بوده يا بعد پيدا شده ، وضوى او صحيح است . ولى اگر بداند كه در وقت وضو متوجه آن مانع نبوده ، احتياط واجب آن است كه دوباره وضو بگيرد .
( مسأله 300 ) : اگر پس از وضو شك كند چيزى كه مانع رسيدن آب است در اعضاى وضو بوده يا نه ، چنانچه احتمال مىدهد كه در حال وضو متوجه بوده وضو صحيح است .
مسائل شك در وضو ( مسأله 301 ) : كسى كه در كارهاى وضو و شرايط آن مانند پاك بودن آب و غصبى نبودن آن زياد شك مىكند ، چنانچه به حد وسوسه برسد نبايد به شك خود اعتنا كند .
( مسأله 302 ) : كسى كه وضو داشته اگر شك كند وضويش باطل شده يا نه ، بنا بگذارد كه وضوى او باقى است ، ولى اگر پس از بول استبراء نكرده و وضو گرفته باشد و پس از وضو رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند بول است يا چيز

61