( مسأله 281 ) : اگر در صورت يا دستها بريدگى يا زخمى است كه خون آن قطع نمىشود و آب براى آن ضرر ندارد ، بايد وضوى ارتماسى بگيرد ، و يا پس از شستن اجزاء صحيحه آن عضو با رعايت ترتيب موضع زخم يا بريدگى را در آب كر يا جارى فرو برد ، و قدرى فشار دهد كه خون قطع شود ، و انگشت خود را روى زخم يا بريدگى در زير آب از بالا به پائين بكشد تا آب بر آن جارى شود و وضو صحيح است ، و در هر صورت بايد جائى كه نجس بوده يا نجاست به آن سرايت كرده را آب بكشد .
شرط هفتم : كافى بودن وقت براى وضو و نماز .
( مسأله 282 ) : هر گاه وقت به اندازه اى تنگ باشد كه اگر وضو بگيرد تمام نماز يا مقدارى از آن پس از وقت خوانده مىشود ، بايد تيمم كند ، و اگر بداند و عمدى وضو بگيرد ، هر چند به نيت مستحبى باشد ، بنابر احتياط لازم باطل است ، ولى اگر براى وضو و تيمم يك اندازه وقت لازم است بايد وضو بگيرد .
( مسأله 283 ) : كسى كه در تنگى وقت نماز بايد تيمم كند ، بنابر احتياط لازم ، نبايد به قصد قربت يا براى كار مستحبى مانند خواندن قرآن وضو بگيرد ، و اگر بداند و عمدى تنها براى خواندن آن نماز وضو بگيرد به طورى كه غير از آن قصد ديگرى نداشته باشد ، وضويش باطل است .
شرط هشتم : قصد قربت كردن در وضو ، يعنى براى انجام فرمان خداوند متعال وضو بگيرد ، و اگر براى خنك شدن يا به قصد ديگرى به تنهائى يا به ضميمه قصد قربت باشد باطل است .
( مسأله 284 ) : لازم نيست نيت وضو را به زبان بگويد يا از قلب خود بگذارند بلكه اگر تمام افعال وضو به قصد امر خداوند بجا آورده شود كافى است .
شرط نهم : به ترتيب انجام دادن كارهاى وضو ، يعنى اول صورت و بعد دست راست و بعد دست چپ را بشويد ، سپس سر و بعد پاى راست و بعد پاى چپ را مسح نمايد ، و اگر به اين ترتيب وضو نگيرد باطل است .
شرط دهم : پشت سر هم انجام دادن كارهاى وضو .

58