( مسأله 2634 ) : اگر وصيت كننده مرد ، وصى نمىتواند ديگرى را براى انجام كارهاى ميت معين كند و خود از كار كناره گيرى نمايد ، ولى اگر بداند مقصود ميت اين نبوده كه وصى آن كار را انجام دهد ، بلكه مقصودش تنها انجام كار بوده ، مىتواند ديگرى را از طرف خود وكيل نمايد .
( مسأله 2635 ) : هر گاه دو نفر را با هم وصى كند به طورى كه هر كدام مستقل در تصرف نباشد ، چنانچه يكى از آن دو نفر بميرد يا ديوانه يا كافر و يا خائن شود ، حاكم شرع يك نفر ديگر را بجاى او معين مىكند ، ولى اگر يك نفر بتواند وصيت را عملى كند ، تعيين كردن شخص ديگر محل اشكال است .
( مسأله 2636 ) : اگر وصى نتواند به تنهائى كارهاى ميت را انجام دهد و نتواند از ولى او كمك بگيرد حاكم شرع براى كمك او يك نفر ديگر را معين مىكند .
( مسأله 2637 ) : اگر مقدارى از مال ميت در دست وصى تلف شود چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى كرده و يا تعدى نموده ضامن است ، و اگر كوتاهى نكرده و تعدى هم ننموده ضامن نيست .
( مسأله 2638 ) : هر گاه شخصى را وصى خود قرار دهد ، آنگاه بگويد اگر آن شخص بميرد فلانى وصى من باشد ، پس از مردن وصى اول وصى دوم بايد كارهاى ميت را انجام دهد .
( مسأله 2639 ) : حجى كه بر ميت واجب است و بدهكارى و حقوقى را كه مانند خمس و زكات و مظالم ، ادا كردن آنها واجب مىباشد ، بايد از اصل مال ميت بدهند هر چند ميت براى آنها وصيت نكرده باشد ، ولى اگر وصيت كرده و ثلث كافى باشد ، بايد از ثلث پرداخت شود .
( مسأله 2640 ) : اگر مال ميت از بدهى و حج واجب و حقوقى كه مانند خمس و زكات و مظالم بر او واجب است زياد بيايد ، چنانچه وصيت كرده تا ثلث يا مقدارى از ثلث را به مصرفى برسانند ، بايد به وصيت او عمل كنند ، و اگر وصيت نكرده باشد ، آنچه مىماند مال ورثه است .

490