ديگر بدهند بايد مالى را كه بخشيده از اصل تركه خارج نمايند ، ولى مالى را كه وصيت كرده اگر ورثه امضا نكنند كه از اصل مال پرداخت شود ، بايد از ثلث بدهند ، و احوط آن است كه در مقدار زائد بر ثلث ، با كسى كه به او بخشيده مصالحه نمايند .
( مسأله 2630 ) : اگر وصيت كند كه ثلث مال او را نفروشند و عايدى آن را به مصرفى برسانند ، بايد مطابق وصيت عمل شود .
( مسأله 2631 ) : اگر در مرضى كه به آن مرض مىميرد ، بگويد مقدارى به شخصى بدهكار است ، چنانچه متهم باشد كه براى ضرر زدن به ورثه گفته است ، بايد مقدارى را كه معين كرده از ثلث او بدهند و اگر متهم نباشد اقرار او نافذ است و بايد از اصل مالش بدهند .
( مسأله 2632 ) : در صحت وصيت غير تمليكيه علم به وجود موصى له لازم نيست ، پس اگر وصيت كند به بچه اى كه ممكن است فلان زن حامله شود چيزى بدهند ، اگر آن بچه پس از مرگ موصى موجود باشد بايد آن چيز را به او بدهند ، و اگر موجود نباشد در مصرف ديگرى كه به نظر موصى نزديكتر به مورد وصيت باشد صرف نمايند . ولى اگر وصيت كند كه چيزى از مال او پس از مرگش مال كسى باشد ، پس اگر آن شخص وقت مرگ موصى موجود باشد وصيت صحيح و گر نه باطل است ، و آنچه را كه براى او وصيت كرده ورثه ميان خودشان تقسيم مىكنند .
( مسأله 2633 ) : هر گاه شخص بفهمد كه ديگرى او را وصى قرار داده ، چنانچه به اطلاع وصيت كننده برساند كه براى انجام وصيت او حاضر نيست ، لازم نيست پس از مردن او به وصيت عمل كند ، ولى اگر پيش از مردن او نفهمد كه او را وصى كرده ، يا بفهمد و به او اطلاع ندهد كه براى عمل كردن به وصيت حاضر نيست ، چنانچه مشقت ندارد ، بايد وصيت او را انجام دهد ، و نيز اگر وصى پيش از مرگ موصى هنگامى بفهمد كه موصى به سبب شدت مرض يا مانع ديگر نتواند به ديگرى وصيت كند ، بنابر احتياط بايد وصيت را قبول نمايد

489