بين برود ، يا ديگرى آن را بردارد ، كسى كه آن را پيدا كرده ضامن است .
( مسأله 2501 ) : هر گاه مال يافته شده با ماندن فاسد شود ، بايد با اجازه حاكم شرع يا وكيل او در صورت امكان ، قيمت آن را معين كند و بفروشد ، و پولش را نگهدارد و اگر صاحب آن پيدا نشد از طرف او صدقه بدهد .
( مسأله 2502 ) : اگر چيزى را كه پيدا كرده هنگام وضو گرفتن و نماز خواندن همراه او باشد ، چنانچه قصدش اين باشد كه صاحب آن را پيدا كند بى شبهه اشكال ندارد ، و گر نه حكم مغصوب را دارد .
( مسأله 2503 ) : اگر كفش شخصى را ببرند و كفش ديگرى بجاى آن بگذارند ، چنانچه بداند كفشى كه مانده است مال كسى است كه كفش او را برده ، و رضايت دارد كه كفشش را بجاى كفشى كه برده بردارد ، مىتواند بجاى كفش خودش بردارد ، و هم چنين است اگر بداند كه كفش او را به طور ناحق و ظلم برده است ، ولى در اين فرض بايد قيمت آن از كفش خودش بيشتر نباشد و گر نه حكم مجهول المالك نسبت به زيادى قيمت جارى است ، و در غير اين دو صورت حكم مجهول المالك بر آن كفش جارى مىشود .
( مسأله 2504 ) : اگر مالى كه در دست شخص است مجهول المالك ( صاحب آن نامعلوم ) باشد ، و گمشده بر آن مال صدق نكند ، لازم است صاحب آن را جستجو كند ، و پس از نا اميدى از يافتن صاحبش آن را به فقرا صدقه بدهد ، و احوط اين است كه با اجازه حاكم شرع صدقه بدهد ، و اگر در آينده صاحبش پيدا شود ضمانى ندارد .

457