اعلان نمايد ، و پس از آن براى او تملك يا از طرف صاحبش صدقه بدهد ، و بهتر آن است آنچه براى ديوانه و بچه اصلح است اختيار نمايد .
( مسأله 2494 ) : اگر يابنده در بين سالى كه اعلان مىكند ، از يافتن صاحب مال نا اميد شود و بخواهد آن را صدقه بدهد يا تملك نمايد اشكال دارد .
( مسأله 2495 ) : اگر در بين سالى كه اعلان مى كند مال از بين برود ، چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى يا تعدى يعنى زياده روى نموده باشد ، بايد عوض آن را به صاحبش بدهد ، و اگر كوتاهى نكرده و زياده روى هم ننموده باشد ، چيزى بر او واجب نيست .
( مسأله 2496 ) : اگر مال داراى نشانه اى كه قيمت آن به يك درهم مىرسد را در جائى پيدا كند كه معلوم است به سبب اعلان ، صاحب آن پيدا نمىشود ، مىتواند از روز اول آن را از طرف صاحبش به فقراء صدقه بدهد ، و لازم نيست تا پايان يك سال صبر كند .
( مسأله 2497 ) : اگر چيزى را پيدا كند و به خيال اين كه مال خود او است بردارد ، سپس فهميد مال خودش نبوده ، بايد تا يك سال اعلان نمايد ، و هم چنين است اگر با دست يا پاى خود به چيزى كه گمشده بزند و آن را از جاى خودش حركت دهد .
( مسأله 2498 ) : لازم نيست هنگام اعلان ، جنس چيزى را كه پيدا كرده بگويد ، بلكه همين كه در نظر عرف تعريف گفته شود كافى است ، مانند اين كه بگويد كتابى يا فرشى پيدا كرده ام .
( مسأله 2499 ) : اگر شخصى مالى را بيابد و ديگرى بگويد مال من است و نشانه هاى آن را بگويد ، در صورتى بايد به او بدهد كه اطمينان دارد مال او است و لازم نيست نشانه هائى را كه بيشتر اوقات صاحب مال هم متوجه آنها نيست بگويد .
( مسأله 2500 ) : اگر قيمت مال يافته شده به يك درهم برسد ، چنانچه اعلان نكند و در مسجد يا جاى ديگرى كه محل اجتماع مردم است بگذارد و آن چيز از

456