كند ، و اگر منفعت كند ، بايد آن را به مستحق بدهد .
( مسأله 1905 ) : اگر پيش از واجب شدن زكات بر او چيزى بابت زكات به فقير بدهد ، زكات حساب نمىشود ولى مىتواند به او قرض بدهد ، و پس از وجوب زكات و باقى بودن آن فقير به فقر خود مىتواند چيزى را كه به او داده بابت زكات حساب كند .
( مسأله 1906 ) : فقيرى كه مىداند زكات بر مكلف واجب نشده جايز نيست به عنوان زكات چيزى بگيرد ، و اگر چيزى بابت زكات بگيرد و مقصر در حفظ آن باشد و نزد او تلف شود ضامن است .
( مسأله 1907 ) : فقيرى كه نمىداند زكات دهنده پيش از وجوب زكات چيزى پرداخت كرده ، اگر چيزى بابت زكات بگيرد و نزد او تلف شود ، ضامن نيست و آن شخص نمىتواند عوض آن را بابت زكات حساب كند .
( مسأله 1908 ) : مستحب است زكات گوسفند و گاو و شتر را به فقيرهاى آبرومند بدهد ، و در دادن زكات ، خويشان و اهل علم و كمال را بر غير آنان و كسانى را كه اهل سؤال نيستند بر اهل سؤال مقدم بدارد ، ولى اگر دادن زكات به فقيرى از جهت ديگر بهتر باشد ، مستحب است زكات را به او بدهد .
( مسأله 1909 ) : بهتر است زكات را آشكار و صدقه مستحبى را مخفى بدهند .
( مسأله 1910 ) : اگر در شهر زكات دهنده مستحقى نباشد و نتواند زكات را به مصرف ديگرى هم كه براى آن معين شده برساند ، چنانچه اميد ندارد كه در آينده مستحق پيدا كند بايد زكات را به شهر ديگر برده و به مصرف زكات برساند ، و با اجازه و امر حاكم شرع مىتواند هزينه بردن به آن شهر را از زكات بردارد ، و اگر زكات تلف شود ضامن نيست .
( مسأله 1911 ) : اگر در شهر خودش مستحق پيدا شود ، بهتر است زكات را به شهر ديگر نبرد ، و اگر به شهر ديگر برد هزينه بردن به آن شهر را بايد از خودش بدهد ، و اگر زكات تلف شود ضامن است ، مگر آن كه به امر حاكم شرع برده باشد .
( مسأله 1912 ) : اجرت وزن و يا پيمانه نمودن گندم و جو و كشمش و

340