خشك شدن خرما و انگور ، مكلف بايد زكات را به فقير بدهد ، يا از مال خود جدا كند ، و زكات طلا و نقره و گاو و گوسفند و شتر را پس از پايان ماه يازدهم بايد به فقير بدهد ، يا از مال خود جدا نمايد ، و نيز اگر منتظر فقير معينى باشد يا بخواهد به فقيرى بدهد كه از جهتى برترى دارد ، احوط آن است كه جدا كند .
( مسأله 1897 ) : پس از جدا كردن زكات بنابر احتياط ، لازم است فورى به مستحق برساند ، مگر آن كه به فقير دسترسى نداشته يا براى مستحق معينى كنار گذاشته باشد .
( مسأله 1898 ) : كسى كه مىتواند زكات را به مستحق برساند ، اگر ندهد و به سبب كوتاهى كردن او از بين برود ، بايد عوض آن را بدهد .
( مسأله 1899 ) : كسى كه مىتواند زكات را به مستحق برساند ، اگر زكات را ندهد و بدون كوتاهى در نگهدارى آن از بين برود ، چنانچه دادن زكات را به اندازه اى تأخير انداخته كه نمىگويند فورى داده بايد عوض آن را بدهد ، و اگر به اين مقدار تأخير نينداخته ، چنانچه مستحق حاضر نبوده ، چيزى بر او واجب نيست ، و اگر مستحق حاضر بوده بنابر احتياط واجب بايد عوض آن را بدهد .
( مسأله 1900 ) : اگر زكات را از خود مال كنار بگذارد ، مىتواند در بقيه آن تصرف كند ، و اگر از مال ديگرش كنار بگذارد ، مىتواند در تمام مال تصرف نمايد .
( مسأله 1901 ) : مكلف نمىتواند زكاتى را كه كنار گذاشته براى خود بردارد و چيز ديگرى به جاى آن بگذارد .
( مسأله 1902 ) : منفعت زكات كنار گذاشته شده مال فقير است ، مانند اين كه گوسفندى كه بچه مىزايد يا شير آن .
( مسأله 1903 ) : اگر هنگام كنار گذاشتن زكات مستحقى حاضر باشد احتياط آن است زكات را به او بدهد ، مگر كسى را در نظر دارد كه دادن زكات به او از جهتى بهتر باشد .
( مسأله 1904 ) : جايز نيست بى اجازه حاكم شرع با مال كنار گذاشته شده براى زكات تجارت كند ، و اگر تجارت كند و ضرر نمايد ، نبايد چيزى از زكات كم

339