اين است كه به عنوان في سبيل الله به او داده شود .
( مسأله 1891 ) : به كسى كه معلوم نيست سيد است يا نه ، چنانچه بداند زكات غير سيد است و قبول كند ، و در شهر خود مشهور به سيادت نباشد ، مىتوان زكات داد . و اگر به عنوان في سبيل الله بدهد در هر حال اشكال ندارد .
نيت زكات ( مسأله 1892 ) : مكلف بايد زكات را به قصد قربت يعنى براى انجام فرمان خداوند متعال بدهد ، و در نيت معين كند كه آنچه مىدهد زكات طلا يا نقره يا گندم يا جو يا گاو يا گوسفند و يا زكات فطره است .
( مسأله 1893 ) : كسى كه زكات چند مال بر او واجب شده ، اگر مقدارى زكات بدهد و نيت هيچ كدام آنها را نكند ، چنانچه چيزى را كه داده مقدار زكات از همان است كه زكات به آن تعلق گرفته ، زكات همان جنس حساب مىشود . ولى اگر از غير آن بدهد چه از همان جنس يا از غير آن مانند پول باشد كه هم جنس هيچ كدام آنها نيست ، محسوب شدن از يكى از آنها و يا تقسيم بر همه آنها محل اشكال است ، چه آن كه متوقف بر قصد است .
( مسأله 1894 ) : اگر كسى را وكيل كند كه زكات مالش را بدهد بايد وكيل هنگام پرداخت آن نيت زكات موكل را از طرف موكل كند ، مگر اين كه او را در رساندن زكات به مستحق وكيل نمايد ، كه بايد صاحب مال نيت زكات كند ، اگر چه احتياط آن است در هر دو صورت ، موكل و وكيل هر دو نيت كنند ، و احوط اين است كه نيت او تا زمان رسيدن زكات به فقير مستمر باشد .
( مسأله 1895 ) : اگر بى قصد قربت زكات را به فقير بدهد و پيش از آن كه آن مال از بين برود نيت زكات كند ، زكات حساب مىشود . و احتياط آن است دوباره قبض بدهد .
مسائل متفرقه زكات ( مسأله 1896 ) : بنابر احتياط واجب هنگام جداسازى كاه از گندم و جو و

338