( مسأله 1881 ) : به شرابخوار نمىتوان زكات داد ، بلكه كسى كه آشكارا معصيت كبيره مىكند يا نماز نمىخواند هر چند آشكارا نباشد احتياط لازم آن است كه زكات ندهند .
( مسأله 1882 ) : بدهكارى كه قرضش معصيت نبوده ، و نيز براى نفقه واجب بر زكات دهنده قرض نكرده ، مىتوان قرضش را از زكات داد .
( مسأله 1883 ) : شخص نمىتواند مخارج كسانى را كه مانند اولاد خرجشان بر او واجب است از زكات بدهد ، ولى اگر مخارج آنان را ندهد ديگران مىتوانند به آنان زكات بدهند .
( مسأله 1884 ) : اگر شخص زكات را به پسر فقير خود بدهد كه هزينه زن و نوكر و كلفت خود كند اشكال ندارد .
( مسأله 1885 ) : اگر پسر به كتابهاى علمى دينى نياز دارد پدر مىتواند زكات را در اين راه مصرف نمايد .
( مسأله 1886 ) : پدرى كه توان تزويج پسرش را ندارد مىتواند از زكات براى پسرش زن بگيرد ، و هم چنين است پسر نسبت به پدر .
( مسأله 1887 ) : به زنى كه شوهرش به طوع و رغبت و يا به وادار كردن مخارج او را مىدهد ، نمىتوان زكات داد .
( مسأله 1888 ) : زنى كه به عقد موقت كسى در آمده ، اگر فقير باشد ، شوهرش و ديگران مىتوانند به او زكات بدهند ، ولى اگر شوهرش در ضمن عقد شرط كند كه مخارج او را بدهد ، يا به جهت ديگرى دادن مخارجش بر او واجب باشد ، چنانچه مخارج آن زن را بدهد نمىتوان به آن زن زكات داد .
( مسأله 1889 ) : زن مىتواند به شوهر فقير خود زكات بدهد ، هر چند شوهر زكات را صرف هزينه خود آن زن نمايد .
( مسأله 1890 ) : سيد نمىتواند زكات غير سيد را مصرف كند ، ولى اگر خمس و ساير وجوهات براى مخارج او كافى نيست و از گرفتن زكات ناچار باشد ، مىتواند روزانه از مصرف في سبيل الله زكات غير سيد را بگيرد . و احوط

337