( مسأله 1789 ) : اگر به دستور حاكم شرع خمس را به شهر ديگرى ببرد ، و از بين برود ، چنانچه در نگهداريش كوتاهى نكرده ، لازم نيست دوباره خمس بدهد .
و هم چنين است اگر به كسى بدهد كه از طرف حاكم شرع وكيل بوده كه خمس را بگيرد و از آن شهر به شهر ديگر ببرد ، هر چند در هر دو صورت احتياط مستحب آن است كه دوباره بدهد .
( مسأله 1790 ) : جايز نيست جنسى را بيش از قيمت واقعى حساب نموده و بابت خمس بدهد ، و در مسأله ( 1729 ) گذشت كه تبديل چيزى كه خمس در آن واجب شده به غير از پول در صورتى جايز است كه مصلحت صاحبان خمس و با اذن حاكم شرع باشد .
( مسأله 1791 ) : كسى كه از مستحق طلبكار است و مى خواهد طلب خود را بابت خمس حساب كند ، بنابر احتياط واجب از حاكم شرع اذن بگيرد يا خمس را به او بدهد سپس مستحق بابت بدهى خود به او برگرداند ، و مى تواند از مستحق وكالت گرفته و خود از طرف او قبض كرده و بابت طلبش دريافت كند .
( مسأله 1792 ) : مستحق نمىتواند خمس را بگيرد و به مالك ببخشد ، ولى كسى كه مقدار زيادى خمس بدهكار است و فقير شده و اميد تمكن ندارد و مىخواهد مديون اهل خمس نباشد ، اگر مستحق راضى شود كه خمس را از او بگيرد و به او ببخشد چنانچه خمس به مقدارى باشد كه شأن آن فقير بخشيدن آن است ، اشكال ندارد .

318