آنان برساند ، و هم چنين است خمس دادن به او تا در نفقات غير واجبه اش صرف نمايد .
( مسأله 1783 ) : چنانچه مخارج سيد يا سيده اى كه همسرش نيست بر او واجب باشد ، نمىتواند خوراك و پوشاك و ساير نفقات واجبه او را از خمس بدهد ، ولى اگر مقدارى خمس به او بدهد كه به مصرف ديگرى - غير از نفقات واجبه - برساند اشكال ندارد .
( مسأله 1784 ) : به سيد فقيرى كه مخارجش بر ديگرى واجب است و او نمىتواند مخارج آن سيد را بدهد يا دارد و نمى دهد ، مىتوان خمس داد .
( مسأله 1785 ) : احتياط لازم است كه بيشتر از مخارج يك سال به يك سيد فقير خمس ندهند .
( مسأله 1786 ) : اگر در شهر محل سكونت شخص ، سيد مستحقى نباشد و يقين يا اطمينان دارد كه بعدا نيز پيدا نمىشود ، يا نگهدارى خمس تا يافتن مستحق ممكن نيست بايد خمس را به شهر ديگرى ببرد و به مستحق برساند ، ولى بنابر احتياط لازم نمىتواند مخارج بردن آن را از خمس بردارد ، و اگر خمس از بين برود ، چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى كرده بايد عوض آن را بدهد ، و اگر كوتاهى نكرده چيزى بر او واجب نيست .
( مسأله 1787 ) : هر گاه در شهر خودش مستحقى نباشد هر چند يقين يا اطمينان دارد كه مىيابد و نگهدارى خمس تا يافتن مستحق ممكن باشد ، مىتواند خمس را به شهر ديگرى ببرد ، و اگر در نگهدارى آن كوتاهى نكند و تلف شود نبايد چيزى بدهد - اگر چه احتياط مستحب است - ، ولى نمىتواند مخارج بردن آن را از خمس بردارد .
( مسأله 1788 ) : اگر در شهر خودش مستحق باشد ، باز هم مىتواند خمس را به شهر ديگرى ببرد و به مستحق اولى وافضل برساند ، ولى مخارج بردن آن را بايد از خودش بدهد ، و چنانچه خمس از بين برود ، هر چند در نگهدارى آن كوتاهى نكرده ضامن است .

317