اينها مىرساند ، چنانچه از شأن او زيادتر نباشد و زياده روى هم نكرده ، خمس ندارد .
( مسأله 1717 ) : مالى را كه شخص به مصرف نذر و كفاره مىرساند ، جزء مخارج ساليانه است ، و نيز مالى را كه به كسى مىبخشد يا جايزه مىدهد چنانچه در راه حرام و نيز بيش از شأن او نباشد ، از مخارج ساليانه حساب مىشود .
( مسأله 1718 ) : كسى كه نمىتواند جهيزيه دختر را يك جا تهيه كند ، چنانچه در بين سال از منافع آن سال جهيزيه اى بخرد وبيش از شأنش نباشد لازم نيست خمس آن را بدهد .
( مسأله 1719 ) : مالى را كه خرج سفر حج و زيارتهاى ديگر مىكند از مخارج سالى حساب مىشود كه در آن سال خرج كرده ، و اگر سفر او تا مقدارى از سال آينده طول بكشد ، آنچه در سال آينده خرج مىكند لازم نيست خمس آن را بدهد .
( مسأله 1720 ) : كسى كه از كسب و تجارت فائده اى برده ، اگر مال ديگرى هم دارد كه خمس آن واجب نيست ، مىتواند مخارج سالش را تنها از فائده كسبش حساب كند .
( مسأله 1721 ) : آذوقه اى كه براى مصرف سالش از منافع كسبش خريده ، و پايان سال زياد مىآيد بايد خمس آن را بدهد ، و اگر بخواهد قيمت آن را بدهد ، چنانچه قيمتش از هنگام خريدن افزايش يافته ، بايد قيمت پايان سال را حساب كند .
( مسأله 1722 ) : اگر از منفعت كسب پيش از پرداخت خمس اثاثيه اى براى منزل بخرد ، چنانچه بعدا از آن بى نياز شود و زائد بر مخارج سال باشد و ديگر به آن محتاج نگردد بايد خمس آن را بدهد . و هم چنين است زيور آلات زنانه ، چنانچه صورتى كه وقت زينت كردن زن با آنها گذشته باشد و ديگر به كار نبرد و زائد بر مؤنه باشد .
( مسأله 1723 ) : اگر در يك سال منفعتى نبرد نمىتواند مخارج آن سال را از

307