( مسأله 1292 ) : مسافرى كه قصد دارد ده روز پشت سر هم در محلى بماند ، يا مىداند كه بدون اختيار ده روز در محلى مىماند ، بايد در آن محل نماز را تمام بخواند .
( مسأله 1293 ) : مسافرى كه مىخواهد ده روز در جائى بماند ، لازم نيست ماندن شب اول يا شب يازدهم را قصد كند ، و همين كه قصد نمايد از اذان صبح روز اول تا غروب روز دهم بماند بايد نماز را تمام بخواند ، و هم چنين است اگر مثلا قصدش اين باشد كه از ظهر روز اول تا ظهر روز يازدهم بماند ، و احتياط در اين صورت جمع بين شكسته و تمام است .
( مسأله 1294 ) : مسافرى كه مىخواهد ده روز در محلى بماند ، در صورتى بايد نماز را تمام بخواند كه بخواهد تمام ده روز را در يك جا بماند ، پس اگر بخواهد مثلا ده روز در نجف و كوفه ، يا در تهران و شميران بماند ، يعنى مقدارى را در يكى و مقدارى را در ديگرى بماند ، بايد نماز را شكسته بخواند ، مگر آن كه يكى از آنها از توابع ديگرى باشد ، كه بايد بنابر احتياط هم تمام و هم شكسته بخواند .
( مسأله 1295 ) : مسافرى كه مىخواهد ده روز در جائى بماند ، اگر از اول قصد دارد كه در بين ده روز به اطراف آنجا كه به حد ترخص يا بيشتر دور است برود و بماند ، بايد نمازش را شكسته بخواند ، و اگر براى انجام كارى برود و نماند به احتياط واجب جمع بخواند . ولى اگر از اول قصد بيرون رفتن نداشته اما پس از قصد و خواندن يك نماز چهار ركعتى تصميم گرفت بيرون رود ، چنانچه مدت رفتن و آمدنش مثلا به اندازه يك يا دو ساعت است كه در نظر عرف با اقامت ده روز منافات ندارد ، نماز را تمام بخواند ، و اگر مدت از اين بيشتر باشد بنابر احتياط بين شكسته و تمام جمع نمايد .
( مسأله 1296 ) : مسافرى كه قصد نكرده ده روز در جائى بماند ، و تصميم دارد اگر مثلا رفيقش بيايد يا منزل خوبى پيدا كند ده روز بماند ، بايد نماز را شكسته بخواند .
( مسأله 1297 ) : مسافرى كه قصد كرده ده روز در محلى بماند ، ولى احتمال

236