قضا نمايد .
( مسأله 1284 ) : مسافرى كه در سفر از وطن خود مىگذرد ، هنگام ديدن ديوار وطن خود و شنيدن صداى اذان آن ، بايد نماز را تمام بخواند .
( مسأله 1285 ) : مسافرى كه در بين مسافرت به وطنش رسيده تا وقتى كه در آنجا مىماند بايد نماز را تمام بخواند ، ولى اگر بخواهد از آنجا هشت فرسخ برود يا چهار فرسخ برود و چهار فرسخ برگردد ، هنگام رسيدن به حد ترخص ، بايد نماز را شكسته بخواند .
( مسأله 1286 ) : جائى كه شخص براى اقامت و زندگى خود برگزيده وطن او است ، چه در آن به دنيا آمده و وطن پدر و مادرش باشد يا خودش آن را براى زندگى برگزيده باشد .
( مسأله 1287 ) : اگر قصد دارد در جائى كه وطن اصليش نيست مدتى بماند سپس به جاى ديگر رود ، آنجا وطن او شمرده نمىشود .
( مسأله 1288 ) : جائى را كه شخص محل زندگيش قرار داده و محدود به زمان معين نكرده ، و قصد ندارد كه بعد از آنجا برود ، و همانند كسى كه آنجا وطن او است در آن زندگى مىكند بعيد نيست در حكم وطن او حساب شود ، مانند بيشتر طلاب ساكن در حوزه هاى علميه كه گرچه مسافرتى براى آنها پيش آيد دوباره بر مىگردند ، هر چند قصد نداشته باشند براى هميشه در آن بمانند .
( مسأله 1289 ) : كسى كه در دو محل يا بيشتر زندگى مىكند ، مثلا چند ماه در شهرى و چند ماه در شهر ديگر مىماند ، هر يك از آنها وطن او شمرده مىشود .
( مسأله 1290 ) : شخصى كه در محلى مالك منزلى است اگر شش ماه پشت سر هم با قصد توطن در آنجا بماند ، و در عرف وطن او شمرده شود ، تا وقتى كه آن منزل مال او است و اعراض نكرده است ، هر وقت در مسافرت به آنجا برسد ، بايد نماز را تمام بخواند .
( مسأله 1291 ) : اگر به جائى برسد كه وطن او بوده و از آنجا صرف نظر كرده ، نبايد نماز را تمام بخواند ، گرچه وطن ديگرى هم براى خود اختيار نكرده باشد .

235