مىدهد كه براى ماندن او مانعى برسد و احتمالش عقلائى باشد ، بايد نماز را شكسته بخواند .
( مسأله 1298 ) : مسافرى كه مىداند ده روز يا بيشتر به آخر ماه مانده ، و قصد دارد كه تا آخر ماه در جائى بماند ، بايد نماز را تمام بخواند ، ولى اگر نداند تا آخر ماه چقدر مانده و قصد كند كه تا آخر ماه بماند چنانچه آخر ماه معلوم باشد نمازش شكسته است ، مانند اين كه آخر ماه روز جمعه است ولى مسافر نمىداند كه روز اول قصدش پنجشنبه است ، تا مدت اقامتش نه روز شود ، يا چهارشنبه است كه ده روز باشد ، هر چند بعد معلوم شود كه روز اول قصدش چهارشنبه بوده است .
( مسأله 1299 ) : مسافرى كه قصد دارد ده روز در جائى بماند چنانچه پيش از خواندن يك نماز چهار ركعتى از ماندن منصرف شود ، يا مردد گردد كه در آنجا بماند يا به جاى ديگر برود ، بايد نماز را شكسته بخواند ، ولى اگر پس از خواندن يك نماز چهار ركعتى از ماندن منصرف يا مردد گردد ، تا وقتى كه در آنجا هست بايد نماز را تمام بخواند .
( مسأله 1300 ) : مسافرى كه قصد كرده ده روز در محلى بماند ، اگر روزه بگيرد و بعد از ظهر از ماندن در آنجا منصرف شود ، چنانچه يك نماز چهار ركعتى خوانده باشد تا وقتى كه در آنجا هست روزه هايش صحيح است ، و بايد نمازهاى خود را تمام بخواند ، و اگر نماز چهار ركعتى نخوانده روزه آن روزش صحيح است و قضاى آن را احتياطا بگيرد ، اما نمازهاى خود را بايد شكسته بخواند و روزهاى بعد هم نمىتواند روزه بگيرد .
( مسأله 1301 ) : مسافرى كه قصد كرده ده روز در جائى بماند ، سپس از ماندن منصرف شد ، و پيش از انصراف از ماندن شك داشت كه يك نماز چهار ركعتى خوانده يا نه ، بايد نمازهاى خود را شكسته بخواند و احتياطا تمام هم بجا آورد .
( مسأله 1302 ) : مسافرى كه به نيت شكسته خواندن نماز شروع به نماز كند ، و در بين نماز تصميم گرفت كه ده روز يا بيشتر بماند ، بايد نماز را چهار ركعتى

237