مسافرت است ، اگر ده روز يا بيشتر در وطن خود يا جاى ديگر قصد كند و بماند ، بايد در سفر اولى كه پس از آن مىرود نماز را شكسته بخواند ، و چنانچه بدون قصد بماند بنابر احتياط بين شكسته و تمام جمع نمايد .
( مسأله 1271 ) : كسى كه شغلش مسافرت است غير از راننده وسائط نقليه - از حيوان و غير حيوان - ، گرچه در غير وطن خود با قصد ده روز بماند ، يا در وطن خود هر چند بدون قصد باشد ده روز بماند ، در سفر اولى كه پس از آن مىرود بايد شكسته بخواند ، هر چند احتياط مستحب آن است كه بين نماز تمام و شكسته جمع نمايد .
( مسأله 1272 ) : كسى كه شغلش مسافرت است ، اگر شك كند كه در وطن خود يا جاى ديگر ده روز مانده يا نه ، بايد نماز را تمام بخواند .
( مسأله 1273 ) : كسى كه در شهرها سياحت مىكند ، و براى خود وطنى اختيار نكرده و نمى خواهد اختيار كند ، بايد نماز را تمام بخواهد ، و گر نه بنابر احتياط مستحب بين شكسته و تمام جمع نمايد .
( مسأله 1274 ) : كسى كه شغلش مسافرت نيست ، اگر مثلا در جائى كالايى دارد كه براى حمل يا فروش يا اجاره و يا ساير امور آن به صورت اتفاقى مسافرتهاى پى در پى مىكند ، بايد نماز را شكسته بخواند .
( مسأله 1275 ) : مسافرى كه شغلش مسافرت نباشد و از وطنش صرف نظر كرده و مى خواهد وطن ديگر براى خود اختيار كند ، بايد در مسافرت خود نماز را شكسته بخواند .
شرط هشتم : آن كه به حد ترخص برسد ، يعنى جائى كه اذان شهر را نشنود و اهل شهر را نبيند ، و اما در غير وطن چنانچه قصد اقامت ده روز كرده باشد بعيد نيست حد ترخص معتبر باشد و احتياط ترك نشود .
( مسأله 1276 ) : كسى كه به سفر مىرود اگر به جائى برسد كه اذان را نشنود ولى اهل شهر را ببيند يا اهل شهر را نبيند و صداى اذان را بشنود ، چنانچه بخواهد در آنجا نماز بخواند ، بنابر احتياط واجب بايد هم شكسته و هم تمام بخواند .

233