ديگرى كه سوار آن است غصبى باشد ، يا در زمين غصبى مسافرت كند بايد نماز را شكسته بخواند ، و احوط جمع بين شكسته و تمام است .
( مسأله 1259 ) : مسافرى كه با ظالم سفر مىكند ، اگر ناچار نباشد و مسافرت او كمك به ظالم است ، بايد نماز را تمام بخواند ، و اگر ناچار باشد يا مثلا براى نجات دادن مظلومى با او مسافرت كند ، نمازش شكسته است .
( مسأله 1260 ) : اگر به قصد تفريح و گردش مسافرت كند ، سفر او حرام نيست و بايد نماز را شكسته بخواند .
( مسأله 1261 ) : هر گاه براى لهو و خوش گذرانى به شكار رود ، نمازش تمام است ، و چنانچه براى تهيه معاش به شكار رود ، نمازش شكسته است ، و هم چنين است اگر براى كسب و زياد كردن مال برود ، گرچه در اين صورت احتياط آن است كه نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند و روزه هم بگيرد .
( مسأله 1262 ) : مسافرى كه سفرش حرام است چنانچه بين راه از قصد گناه توبه كند ، يا هنگام برگشتن از سفر مسافتى را كه طى مىكند هشت فرسخ باشد بايد نماز را شكسته بخواند ، و احتياط لازم آن است چنانچه هنگام برگشتن توبه نكرده ، هم شكسته و هم تمام بخواند .
( مسأله 1263 ) : شخصى كه براى معصيت سفر نكرده ، اگر بين راه قصد كند كه بقيه راه را براى معصيت برود ، بايد نماز را تمام بخواند ، ولى نمازهائى را كه شكسته خوانده چنانچه مقدار گذشته مسافرت بوده صحيح است ، و گر نه احتياط واجب آن است كه آن نمازها را اعاده نمايد .
شرط ششم : آن كه از صحرانشينهائى نباشد كه در بيابانها گردش مىكنند ، و هر جا آب و خوراك براى خود و حشمشان پيدا مىكنند مىمانند ، و پس از چندى به جاى ديگر مىروند ، و صحرانشينها در اين مسافرتها بايد نماز را تمام بخوانند .
( مسأله 1264 ) : اگر يكى از صحرانشينها براى پيدا كردن منزل و چراگاه حيواناتشان سفر كند ، چنانچه با بنه و دستگاه باشد ، نماز را تمام بخواند ، و گر نه چنانچه سفر او هشت فرسخ باشد احتياط لازم جمع بين شكسته و تمام است .

231