( مسأله 1038 ) : در سجده بايد سر دو انگشت بزرگ پاها را به زمين بگذارد و اگر انگشتهاى ديگر پا ، يا روى پا را به زمين بگذارد ، يا بر اثر بلند بودن ناخن سر شصت به زمين نرسد ، نماز باطل است ، و كسى كه از روى تقصير و ندانستن حكم نمازهاى خود را اين گونه خوانده ، بايد به احتياط واجب دوباره بخواند .
( مسأله 1039 ) : كسى كه مقدارى از شصت پايش بريده ، بايد بقيه آن را به زمين بگذارد ، و اگر چيزى از آن نمانده ، يا اگر مانده خيلى كوتاه است ، در صورت امكان بايد همان باقيمانده و بقيه انگشتان را با هم به زمين بگذارد ، و چنانچه نشود بنابر احتياط واجب باقيمانده را به زمين بگذارد ، و ذكر سجده را بگويد سپس بقيه انگشتان را گذاشته و دوباره ذكر سجده را بگويد .
( مسأله 1040 ) : اگر به طور غير معمول سجده كند ، مثلا سينه و شكم را به زمين بچسباند ، يا پاها را درازا كند ، هر چند هفت عضوى كه گفته شد به زمين برسد ، بنابر احتياط مستحب بايد نماز را دوباره بخواند ، ولى اگر طورى درازا بكشد كه سجده صدق ننمايد ، نماز او باطل است .
( مسأله 1041 ) : مهر يا چيز ديگرى كه بر آن سجده مىكند ، بايد پاك باشد ، ولى اگر مثلا مهر را روى فرش نجس بگذارد ، يا يك طرف مهر نجس باشد و پيشانى را به طرف پاك آن بگذارد اشكال ندارد .
( مسأله 1042 ) : كسى كه در پيشانيش دمل و مانند آن باشد ، اگر بتواند بايد با جاى سالم پيشانى سجده كند ، و اگر ممكن نيست بايد زمين را گود كند و دمل را در گودال و جاى سالم را به مقدارى كه براى سجده كافى باشد بر زمين بگذارد .
( مسأله 1043 ) : اگر دمل يا زخم تمام پيشانى را فرا گرفته ، بنابر احتياط واجب بايد به يكى از دو طرف پيشانى سجده كند ، و اگر ممكن نيست به چانه . و اگر به چانه هم ممكن نيست به هر جاى صورت كه ممكن است ، سجده كند . و اگر ممكن نيست بنابر احتياط واجب با جلوى سر سجده نمايد . و اگر آن را هم نتواند بايد براى سجده اشاره كند .
( مسأله 1044 ) : كسى كه نمىتواند خم شود و پيشانى را به زمين برساند ،

190