چهارم : نماز عصر و عشاء مستحاضه .
پنجم : كسى كه نمىتواند از بيرون آمدن بول يا مدفوع يا ريح خوددارى كند .
ششم : نماز عصر روز جمعه .
( مسأله 902 ) : اگر براى نماز جماعتى اذان و اقامه گفته باشند ، كسى كه با آن جماعت نماز مىخواند ، براى نماز خود اذان و اقامه نگويد .
( مسأله 903 ) : در جائى كه عده اى مشغول نماز جماعتند ، يا نماز آنان تازه تمام شده و صفها به هم نخورده است ، اگر انسان بخواهد فرادى يا با جماعت ديگرى كه بر پا مىشود نماز بخواند ، بنابر احتياط با شش شرط اذان و اقامه از او ساقط مىشود :
اول : آن كه نماز جماعت در مسجد باشد ، و گر نه ساقط شدن اذان و اقامه معلوم نيست .
دوم : آن كه براى نماز ، اذان و اقامه گفته باشند .
سوم : آن كه نماز جماعت غير شيعه دوازده امامى و يا باطل نباشد .
چهارم : آن كه نماز او و نماز جماعت در يك جا باشد ، پس اگر نماز جماعت داخل مسجد باشد و او بخواهد در بام مسجد نماز بخواند ، ساقط نيست .
پنجم : آن كه نماز او و نماز جماعت هر دو اداء باشد .
ششم : آن كه وقت نماز او و نماز جماعت مشترك باشد ، مثلا هر دو نماز ظهر يا هر دو نماز عصر بخوانند ، يا نمازى كه به جماعت خوانده مىشود نماز ظهر باشد و او نماز عصر بخواند ، يا او نماز ظهر بخواند و نماز جماعت نماز عصر باشد .
( مسأله 904 ) : اگر در شرط سوم يعنى صحت نماز جماعت شك كند ، اذان و اقامه از او ساقط است ، ولى اگر در شرايط ديگر شك كند ، احتياط مستحب آن است كه اذان و اقامه را به قصد رجاء بگويد .
( مسأله 905 ) : مستحب است هنگام شنيدن اذان و اقامه ديگرى هر قسمتى را كه مىشنود آهسته تكرار كند .

170