( مسأله 906 ) : كسى كه اذان و اقامه ديگرى را شنيده باشد ، چه با او تكرار كرده يا نه ، چنانچه اذان گو اهليت اقتدا داشته و بين آن اذان و اقامه و نمازى كه مى خواهد بخواند زياد فاصله نشده است ، مىتواند براى نماز خود اذان و اقامه نگويد .
( مسأله 907 ) : اگر مرد اذان زن را با قصد لذت بشنود ، اذان او ساقط نمىشود ، بلكه اگر قصد لذت هم نداشته باشد ساقط نيست .
( مسأله 908 ) : اذان و اقامه نماز جماعت را بايد مرد بگويد ، ولى در نماز جماعت زنان اذان و اقامه زن كافى است .
( مسأله 909 ) : اقامه را پس از اذان ، در حال ايستادن ، رو به قبله ، و با طهارت از حدث ( با وضو يا غسل يا تيمم ) بايد گفت .
( مسأله 910 ) : اگر كلمات اذان و اقامه را بدون ترتيب بگويد ، مانند اين كه حي على الفلاح را پيش از حي على الصلاة بگويد ، بايد از جائى كه ترتيب به هم خورده دوباره بگويد .
( مسأله 911 ) : مستحب است بين اذان و اقامه به دو ركعت نماز يا اندكى نشستن و يا يك سجده بجا آوردن و يا يك قدم برداشتن و خواندن دعاهاى مأثوره ، فاصله دهد ، و اگر بين آنها بقدرى فاصله دهد كه اذانى را كه گفته اذان اين اقامه حساب نشود ، مستحب است دوباره اذان بگويد . و بهتر است در نماز صبح به فاصله يك سجده و دعاى آن اكتفا شود .
( مسأله 912 ) : اذان و اقامه بايد به عربى صحيح گفته شود ، پس اگر به عربى غلط بگويد ، يا به جاى حرفى حرف ديگر ، و يا مثلا ترجمه آن را به فارسى بگويد ، صحيح نيست .
( مسأله 913 ) : اذان و اقامه بايد پس از داخل شدن وقت نماز گفته شود ، و اگر فراموش كرده يا عمدى پيش از وقت بگويد باطل است .
( مسأله 914 ) : اگر پيش از گفتن اقامه شك كند كه اذان گفته يا نه ، بايد اذان را بگويد ، ولى اگر مشغول اقامه شده و شك كند كه اذان گفته يا نه ، گفتن اذان

171